به پور خویش دین و دانشموز از لاهوری ارمغان حجاز 265
1. به پور خویش دین و دانشموز
که تابد چون مه و انجم نگینش
نوا از سینه مرغ چمن برد از لاهوری ارمغان حجاز 266
1. نوا از سینه مرغ چمن برد
ز خون لالهن سوز کهن برد
خدایا وقتن درویش خوش باد از لاهوری ارمغان حجاز 267
1. خدایا وقتن درویش خوش باد
که دلها از دمش چون غنچه بگشاد
کسی کو «لا اله» را در گره بست از لاهوری ارمغان حجاز 268
1. کسی کو «لا اله» را در گره بست
ز بند مکتب و ملا برون جست
چو می بینی که رهزن کاروان کشت از لاهوری ارمغان حجاز 269
1. چو می بینی که رهزن کاروان کشت
چه پرسی کاروانی را چسان کشت
جوانی خوش گلی رنگین کلاهی از لاهوری ارمغان حجاز 270
1. جوانی خوش گلی رنگین کلاهی
نگاه او چو شیران بی پناهی
شتر را بچه او گفت در دشت از لاهوری ارمغان حجاز 271
1. شتر را بچه او گفت در دشت
نمی بینم خدای چار سو را
پریدن از سر بامی به بامی از لاهوری ارمغان حجاز 272
1. پریدن از سر بامی به بامی
نبخشد جره بازان را مقامی
نگر خود را بچشم محرمانه از لاهوری ارمغان حجاز 273
1. نگر خود را بچشم محرمانه
نگاه ماست ما را تازیانه
نهنگی بچه خود را چه خوش گفت از لاهوری ارمغان حجاز 274
1. نهنگی بچه خود را چه خوش گفت
به دین ما حراممد کرانه
تو در دریا نئی او در بر تست از لاهوری ارمغان حجاز 275
1. تو در دریا نئی او در بر تست
به طوفان در فتادن جوهر تست
نه از ساقی نه از پیمانه گفتم از لاهوری ارمغان حجاز 276
1. نه از ساقی نه از پیمانه گفتم
حدیث عشق بیباکانه گفتم