خوشا روزی که خود را باز گیری از لاهوری ارمغان حجاز 289
1. خوشا روزی که خود را باز گیری
همین فقر است کو بخشد امیری
تو هم مثل من از خود در حجابی از لاهوری ارمغان حجاز 290
1. تو هم مثل من از خود در حجابی
خنک روزی که خود را بازیابی
چه خوش گفت اشتری با کره خویش از لاهوری ارمغان حجاز 291
1. چه خوش گفت اشتری با کره خویش
خنکنکس که داند کار خود را
مرا یاد است از دانای افرنگ از لاهوری ارمغان حجاز 292
1. مرا یاد است از دانای افرنگ
بسا رازی که از بود و عدم گفت
الا ای کشته نامحرمی چند از لاهوری ارمغان حجاز 293
1. الا ای کشته نامحرمی چند
خریدی از پی یک دل غمی چند
دجود است اینکه بینی یا نمود است از لاهوری ارمغان حجاز 294
1. دجود است اینکه بینی یا نمود است
حکیم ما چه مشکلها گشود است
به ضرب تیشه بشکن بیستون را از لاهوری ارمغان حجاز 295
1. به ضرب تیشه بشکن بیستون را
که فرصت اندک و گردون دو رنگ است
منه از کف چراغرزو را از لاهوری ارمغان حجاز 296
1. منه از کف چراغرزو را
بدستور مقام های و هو را
دل دریا سکون بیگانه از تست از لاهوری ارمغان حجاز 297
1. دل دریا سکون بیگانه از تست
به جیبش گوهر یکدانه از تست
دو گیتی را بخود باید کشیدن از لاهوری ارمغان حجاز 298
1. دو گیتی را بخود باید کشیدن
نباید از حضور خود رمیدن
به ما ای لاله خود را وانمودی از لاهوری ارمغان حجاز 299
1. به ما ای لاله خود را وانمودی
نقاب از چهره زیبا گشودی
نگرید مرد از رنج و غم و درد از لاهوری ارمغان حجاز 300
1. نگرید مرد از رنج و غم و درد
ز دوران کم نشیند بر دلش گرد