خوشا روزی که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 289
1. خوشا روزی که خود را باز گیری
همین فقر است کو بخشد امیری
...
تو هم مثل من از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 290
1. تو هم مثل من از خود در حجابی
خنک روزی که خود را بازیابی
...
چه خوش گفت اشتری از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 291
1. چه خوش گفت اشتری با کره خویش
خنکنکس که داند کار خود را
...
مرا یاد است از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 292
1. مرا یاد است از دانای افرنگ
بسا رازی که از بود و عدم گفت
...
الا ای کشته از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 293
1. الا ای کشته نامحرمی چند
خریدی از پی یک دل غمی چند
...
دجود است اینکه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 294
1. دجود است اینکه بینی یا نمود است
حکیم ما چه مشکلها گشود است
...
به ضرب تیشه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 295
1. به ضرب تیشه بشکن بیستون را
که فرصت اندک و گردون دو رنگ است
...
منه از کف چراغرزو از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 296
1. منه از کف چراغرزو را
بدستور مقام های و هو را
...
دل دریا سکون از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 297
1. دل دریا سکون بیگانه از تست
به جیبش گوهر یکدانه از تست
...
دو گیتی را بخود از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 298
1. دو گیتی را بخود باید کشیدن
نباید از حضور خود رمیدن
...
به ما ای لاله از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 299
1. به ما ای لاله خود را وانمودی
نقاب از چهره زیبا گشودی
...
نگرید مرد از از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 300
1. نگرید مرد از رنج و غم و درد
ز دوران کم نشیند بر دلش گرد
...