ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 چه میخواهی ازین مرد تن آسای به هر بادی که آمد رفتم از جای

2 سحر جاوید را در سجده دیدم به صبحش چهره شامم بیارای

1 مسلمان آن فقیر کج کلاهی رمید از سینه او سوز آهی

2 دلش نالد چرا نالد نداند نگاهی یارسول الله نگاهی

1 چو رخت خویش بر بستم ازین خاک همه گفتند با ماشنا بود

2 ولیکن کس ندانست این مسافر چه گفت و با که گفت و از کجا بود

1 نگهدارنچه درب و گل تست سرور و سوز و مستی حاصل تست

2 تهی دیدم سبوی این ون را می باقی به مینای دل تست

1 ز من گیر این که مردی کور چشمی ز بینای غلط بینی نکو تر

2 ز من گیر این که نادانی نکو کیش ز دانشمند بی دینی نکو تر

1 کسی کو بر خودی زد «لااله» را ز خاک مرده رویاند نگه را

2 مده از دست دامان چنین مرد که دیدم در کمندش مهر و مه را

1 بهرحالی که بودم خوش سرودم نقاب از روی هر معنی گشودم

2 مپرس از اضطراب من که با دوست دمی بودم دمی دیگر نبودم

1 دل از دست کسی بردن نداند غم اندر سینه پروردن نداند

2 دم خود را دمیدی اندر آن خاک که غیر از خوردن و مردن نداند

1 به ما ای لاله خود را وانمودی نقاب از چهره زیبا گشودی

2 ترا چون بر دمیدی لاله گفتند به شاخ اندر چسان بودی چه بودی

1 کسی کو فاش دید اسرار جانرا نبیند جز به چشم خود جهان را

2 نوائیفرین در سینه خویش بهاری میتوان کردن خزان را