ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 بده با خاک اون سوز و تابی که زاید از شب اوفتابی

2 نوان زن که از فیض تو او را دگر بخشند ذوق انقلابی

1 زمانه فتنه هاورد و بگذشت خسان را در بغل پرورد و بگذشت

2 دو صد بغداد را چنگیزی او چو گور تیره بختان کرد و بگذشت

1 بسا کس اندوه فردا کشیدند که دی مردند و فردا را ندیدند

2 خنک مردان که در دامان امروز هزاران تازه تر هنگامه چیدند

1 جهان از خود برون آوردهٔ کیست؟ جمالش جلوهء بی پردهٔ کیست؟

2 مرا گوئی که از شیطان حذر کن بگو با من که او پروردهٔ کیست؟

1 نصیبی بردم از تاب و تب او شبم مانند روز از کوکب او

2 غزالی در بیابان حرم بین که ریزد خنده شیر از لب او

1 به ضرب تیشه بشکن بیستون را که فرصت اندک و گردون دو رنگ است

2 حکیمان را درین اندیشه بگذار شرر از تیشه خیزد یا ز سنگ است

1 دل ما از کنار ما رمیده به صورت مانده و معنی ندیده

2 ز ما آن رانده درگاه خوشتر حق او را دیده و ما را شنیده

1 جبین را پیش غیر الله سودیم چو گبران در حضور او سرودیم

2 ننالم از کسی می نالم از خویش که ما شایان شان تو نبودیم

1 صبنت الکاس عنا ام عمرو وکان الکاس مجراها الیمنیا

2 اگر این است رسم دوستداری بدیوار حرم زن جام و مینا

1 گرفتم حضرت ملا ترش روست نگاهش مغز را نشناسد از پوست

2 اگر با این مسلمانی که دارم مرا از کعبه میراند حق او ست