ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 چه زهرابی که در پیمانه اوست کشد جانرا و تن بیگانه اوست

2 تو بینی حلقهٔ دامی که پیداست نهن دامی که اندر دانهٔ اوست

1 در آن دریا که او را ساحلی نیست دلیل عاشقان غیر از دلی نیست

2 تو فرمودی ره بطحا گرفتیم وگرنه جز تو ما را منزلی نیست

1 قماش و نقره و لعل و گهر چیست؟ غلام خوشگل و زرین کمر چیست؟

2 چو یزدان از دو گیتی بی نیازند دگر سرمایهٔ اهل هنر چیست؟

1 ازن غم ها دل ما دردمند است که اصل او ازین خاک نژند است

2 من و تو زان غم شیرین ندانیم که اصل او ز افکار بلند است

1 درین گلشن ندارمب و جاهی نصیبم نی قبائی نی کلاهی

2 مرا گلچین بدموز چمن خواند که دادم چشم نرگس را نگاهی

1 به بحر خویش چون موجی تپیدم تپیدم تا به طوفانی رسیدم

2 دگر رنگی ازین خوشتر ندیدم بخون خویش تصویرش کشیدم

1 نپنداری که مرغ صبح خوانم بجزه و فغان چیزی ندانم

2 مده از دست دامانم که یابی کلید باغ را درشیانم

1 ز رومی گیر اسرار فقیری کهن فقر است محسود امیری

2 حذر زان فقر و درویشی که از وی رسیدی بر مقام سر بزیری

1 خرد بیگانهء ذوق یقین است قمار علم و حکمت بد نشین است

2 دو صد بوحامد و رازی نیزرد بنادانی که چشمش راه بین است

1 نگاهی داشتم بر جوهر دل تپیدم ، آرمیدم در بر دل

2 رمیدم از هوای قریه و شهر به باد دشت وا کردم در دل