نه نیروی خودی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 313
1. نه نیروی خودی رازمودی
نه بند از دست و پای خود گشودی
تو میگوئی که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 314
1. تو میگوئی که دل از خاک و خون است
گرفتار طلسم کاف و نون است
جهان مهر و مه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 315
1. جهان مهر و مه زناری اوست
گشاد هر گره از زاری اوست
من و تو کشت یزدان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 316
1. من و تو کشت یزدان ، حاصل است این
عروس زندگی را محمل است این
گهی جویندهٔ از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 317
1. گهی جویندهٔ حسن غریبی
خطیبی منبر او از صلیبی
جهان دل ، جهان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 318
1. جهان دل ، جهان رنگ و بو نیست
درو پست و بلند و کاخ و کو نیست
نگه دید و خرد از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 319
1. نگه دید و خرد پیمانهورد
که پیماید جهان چار سو را
محبت چیست تاثیر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 320
1. محبت چیست تاثیر نگاهی است
چه شیرین زخمی از تیر نگاهی است
خودی روشن ز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 321
1. خودی روشن ز نور کبریائی است
رسائی های او از نارسائی است
چه قومی در گذشت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 322
1. چه قومی در گذشت از گفتگوها
ز خاک او برویدرزوها
خودی را از وجود از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 323
1. خودی را از وجود حق وجودی
خودی را از نمود حق نمودی
دلی چون صحبت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 324
1. دلی چون صحبت گل می پذیرد
همان دم لذت خوابش بگیرد