پرد در وسعت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 181
1. پرد در وسعت گردون یگانه
نگاه او به شاخشیانه
به باغان عندلیبی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 182
1. به باغان عندلیبی خوش صفیری
به راغان جره بازی زود گیری
بجام نو کهن از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 183
1. بجام نو کهن می از سبو ریز
فروغ خویش را بر کاخ و کو ریز
گرفتم حضرت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 184
1. گرفتم حضرت ملا ترش روست
نگاهش مغز را نشناسد از پوست
فرنگی صید بست از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 185
1. فرنگی صید بست از کعبه و دیر
صدا از خانقاهان رفت «لاغیر»
به بند صوفی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 186
1. به بند صوفی و ملا اسیری
حیات از حکمت قرآن نگیری
ز قرآن پیش خود از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 187
1. ز قرآن پیش خود آئینه آویز
دگرگون گشته‌ای از خویش بگریز
ز من بر صوفی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 188
1. ز من بر صوفی و ملا سلامی
که پیغام خدا گفتند ما را
ز دوزخ واعظ از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 189
1. ز دوزخ واعظ کافر گری گفت
حدیثی خوشتر از وی کافری گفت
مریدی خود شناسی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 190
1. مریدی خود شناسی پخته کاری
به پیری گفت حرف نیش داری
پسر را گفت پیری از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 191
1. پسر را گفت پیری خرقه بازی
ترا این نکته باید حرز جان کرد
به کام خود دگر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 192
1. به کام خود دگر آن کهنه می ریز
که با جامش نیرزد ملک پرویز