ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 دلی برکف نهادم ، دلبری نیست متاعی داشتم ، غارتگری نیست

2 درون سینهٔ من منزلی گیر مسلمانی ز من تنها تری نیست

1 دگر پاکیزه کن آب و گل او جهانی آفرین اندر دل او

2 هوا تیز و بدامانش دو صد چاک بیندیش از چراغ بسمل او

1 به باغان عندلیبی خوش صفیری به راغان جره بازی زود گیری

2 امیر او به سلطانی فقیری فقیر او به درویشی امیری

1 کهن پروردهء این خاکدانم دلی از منزل خود دل گرانم

2 دمیدم گرچه از فیض نم او زمین راسمان خود ندانم

1 چو بلبل نالهٔ زاری نداری که در تن جان بیداری نداری

2 درین گلشن که گلچینی حلال است تو زخمی از سر خاری نداری

1 یکی بنگرد فرنگی کج کلاهان تو گوئی آفتابانند و ماهان

2 جوان ساده من گرم خون است نگه دارش ازین کافر نگاهان

1 ز دوزخ واعظ کافر گری گفت حدیثی خوشتر از وی کافری گفت

2 «نداندن غلام احوال خود را که دوزخ را مقام دیگری گفت»

1 اناالحق جز مقام کبریا نیست سزای او چلیپا هست یا نیست

2 اگر فردی بگوید سر زنش به اگر قومی بگوید ناروا نیست

1 نم و رنگ از دم بادی نجویم ز فیض آفتاب تو به رویم

2 نگاهم از مه و پروین بلند است سخن را بر مزاج کس نگویم

1 بده او را جوان پاکبازی سرورش از شراب خانه سازی

2 قوی بازوی او مانند حیدر دل او از دو گیتی بی نیازی