بیا باهم در آویزیم و رقصیم از لاهوری ارمغان حجاز 157
1. بیا باهم در آویزیم و رقصیم
ز گیتی دل بر انگیزیم و رقصیم
ترا اندر بیابانی مقام است از لاهوری ارمغان حجاز 158
1. ترا اندر بیابانی مقام است
که شامش چون سحر آئینه فام است
مسلمانیم و آزاد از مکانیم از لاهوری ارمغان حجاز 159
1. مسلمانیم و آزاد از مکانیم
برون از حلقهٔ نه آسمانیم
ز افرنگی صنم بیگانه تو شو از لاهوری ارمغان حجاز 160
1. ز افرنگی صنم بیگانه تو شو
که پیمانش نمی‌ارزد به یک جو
مجو از من کلامی عارفانه از لاهوری ارمغان حجاز 161
1. مجو از من کلامی عارفانه
که من دارم سرشتی عاشقانه
به منزل کوش مانند مه نو از لاهوری ارمغان حجاز 162
1. به منزل کوش مانند مه نو
درین نیلی فضا هر دم فزون شو
چو موج از بحر خود بالیده ام من از لاهوری ارمغان حجاز 163
1. چو موج از بحر خود بالیده ام من
بخود مثل گهر پیچیده ام من
بیا ساقی بگردان ساتگین را از لاهوری ارمغان حجاز 164
1. بیا ساقی بگردان ساتگین را
بیفشان بر دو گیتی آستین را
بیا ساقی نقاب از رخ برافکن از لاهوری ارمغان حجاز 165
1. بیا ساقی نقاب از رخ برافکن
چکید از چشم من خون دل من
برون از سینه کش تکبیر خود را از لاهوری ارمغان حجاز 166
1. برون از سینه کش تکبیر خود را
بخاک خویش زن اکسیر خود را
مسلمان از خودی مرد تمام است از لاهوری ارمغان حجاز 167
1. مسلمان از خودی مرد تمام است
بخاکش تا خودی میرد غلام است
مسلمانان که خود را فاش دیدند از لاهوری ارمغان حجاز 168
1. مسلمانان که خود را فاش دیدند
به هر دریا چو گوهر آرمیدند