ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 پرد در وسعت گردون یگانه نگاه او به شاخشیانه

2 مه و انجم گرفتار کمندش بدست اوست تقدیر زمانه

1 خنکن ملتی بر خود رسیده ز درد جستجو نارمیده

2 درخش او ته این نیلگون چرخ چو تیغی از میان بیرون کشیده

1 نه نیروی خودی رازمودی نه بند از دست و پای خود گشودی

2 خرد زنجیر بودیدمی را اگر در سینهٔ او دل نبودی

1 الا ای کشته نامحرمی چند خریدی از پی یک دل غمی چند

2 ز تأویلات ملایان نکوتر نشستن با خودگاهی دمی چند

1 مقام عشق و مستی منزل اوست چه آتش ها که در آب و گل اوست

2 نوای او به هر دل سازگار است که در هر سینه قاشی از دل اوست

1 بگو از من به پرویزان این عصر نه فرهادم که گیرم تیشه در دست

2 ز خاری کو خلد در سینهٔ من دل صد بیستون را میتوان خست

1 درن شبها خروش صبح فرداست که روشن از تجلیهای سیناست

2 تن و جان محکم از باد در و دشت طلوع امتان از کوه و صحراست

1 به هر کو رهزنان چشم و گوش اند که در تاراج دلها سخت کوش اند

2 گران قیمت گناهی با پشنیری که این سوداگران ارزان فروش اند

1 امیر کاروان آن اعجمی کیست؟ سرود او به آهنگ عرب نیست

2 زند آن نغمه کز سیرابی او خنک دل در بیابانی توان زیست

1 چه خوش گفت اشتری با کره خویش خنکنکس که داند کار خود را

2 بگیر از ما کهن صحرا نوردان به پشت خویش بردن بار خود را