بیا باهم در از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 157
1. بیا باهم در آویزیم و رقصیم
ز گیتی دل بر انگیزیم و رقصیم
ترا اندر بیابانی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 158
1. ترا اندر بیابانی مقام است
که شامش چون سحر آئینه فام است
مسلمانیم و از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 159
1. مسلمانیم و آزاد از مکانیم
برون از حلقهٔ نه آسمانیم
ز افرنگی صنم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 160
1. ز افرنگی صنم بیگانه تو شو
که پیمانش نمی‌ارزد به یک جو
مجو از من کلامی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 161
1. مجو از من کلامی عارفانه
که من دارم سرشتی عاشقانه
به منزل کوش از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 162
1. به منزل کوش مانند مه نو
درین نیلی فضا هر دم فزون شو
چو موج از بحر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 163
1. چو موج از بحر خود بالیده ام من
بخود مثل گهر پیچیده ام من
بیا ساقی بگردان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 164
1. بیا ساقی بگردان ساتگین را
بیفشان بر دو گیتی آستین را
بیا ساقی نقاب از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 165
1. بیا ساقی نقاب از رخ برافکن
چکید از چشم من خون دل من
برون از سینه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 166
1. برون از سینه کش تکبیر خود را
بخاک خویش زن اکسیر خود را
مسلمان از خودی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 167
1. مسلمان از خودی مرد تمام است
بخاکش تا خودی میرد غلام است
مسلمانان که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 168
1. مسلمانان که خود را فاش دیدند
به هر دریا چو گوهر آرمیدند