دل خود را بدست از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 121
1. دل خود را بدست کس ندادم
گره از روی کار خود گشادم
همان سوز جنون از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 122
1. همان سوز جنون اندر سر من
همان هنگامه ها اندر بر من
هنوز این خاک از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 123
1. هنوز این خاک دارای شرر هست
هنوز این سینه را آه سحر هست
نگاهم زآنچه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 124
1. نگاهم زآنچه بینم بی نیاز است
دل از سوز درونم در گداز است
مرا در عصر بی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 125
1. مرا در عصر بی سوز آفریدند
بخاکم جان پر شوری دمیدند
نگیرد لاله از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 126
1. نگیرد لاله و گل رنگ و بویم
درون سینه ام مرد آرزویم
من اندر مشرق از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 127
1. من اندر مشرق و مغرب غریبم
که از یاران محرم بی نصیبم
طلسم علم حاضر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 128
1. طلسم علم حاضر را شکستم
ربودم دانه و دامش گسستم
به چشم من نگه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 129
1. به چشم من نگه آوردهٔ تست
فروغ «لااله» آوردهٔ تست
چو خود را در از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 130
1. چو خود را در کنار خود کشیدم
به نور تو مقام خویش دیدم
درین عالم بهشت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 131
1. درین عالم بهشت خرمی هست
بشاخ او ز اشک من نمی هست
بده او را جوان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 132
1. بده او را جوان پاکبازی
سرورش از شراب خانه سازی