ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 به ترکانرزوئی تازه دادند بنای کار شان دیگر نهادند

2 ولیکن کو مسلمانی که بیند نقاب از روی تقدیری گشادند

1 زمانه کار او را میبرد پیش که مرد خود نگهدار است درویش

2 همین فقر است و سلطانی که دل را نگه داری چو دریا گوهر خویش

1 بیا تا کار این امت بسازیم قمار زندگی مردانه بازیم

2 چنان نالیم اندر مسجد شهر که دل در سینهٔ ملا گدازیم

1 می از میخانهٔ مغرب چشیدم بجان من که درد سر خریدم

2 نشستم با نکویان فرنگی از آن بی سوز تر روزی ندیدم

1 کسی کو «لا اله» را در گره بست ز بند مکتب و ملا برون جست

2 بهن دین و بهن دانش مپرداز که از ما میبرد چشم و دل و دست

1 به چشمش وانمودم زندگی را گشودم نکته فردا و دی را

2 توان اسرار جانرا فاش تر گفت بده نطق عرب این اعجمی را

1 می روشن ز تاک من فرو ریخت خوشا مردی که در دامانمویخت

2 نصیب ازتشی دارم که اول سنائی از دل رومی برانگیخت

1 نگاهش نقشبند کافری ها کمال صنعت اوزری ها

2 حذر از حلقهٔ بازارگانش قمار است این همه سوداگری ها

1 مسلمان بنده مولا صفات است دل او سری از اسرار ذات است

2 جمالش جز به نور حق نه بینی که اصلش در ضمیر کائنات است

1 زبان ما غریبان از نگاهیست حدیث دردمندان اشک و آهیست

2 گشادم چشم و بر بستم لب خویش سخن اندر طریق ما گناهیست