دل خود را بدست کس ندادم از لاهوری ارمغان حجاز 121
1. دل خود را بدست کس ندادم
گره از روی کار خود گشادم
همان سوز جنون اندر سر من از لاهوری ارمغان حجاز 122
1. همان سوز جنون اندر سر من
همان هنگامه ها اندر بر من
هنوز این خاک دارای شرر هست از لاهوری ارمغان حجاز 123
1. هنوز این خاک دارای شرر هست
هنوز این سینه را آه سحر هست
نگاهم زآنچه بینم بی نیاز است از لاهوری ارمغان حجاز 124
1. نگاهم زآنچه بینم بی نیاز است
دل از سوز درونم در گداز است
مرا در عصر بی سوز آفریدند از لاهوری ارمغان حجاز 125
1. مرا در عصر بی سوز آفریدند
بخاکم جان پر شوری دمیدند
نگیرد لاله و گل رنگ و بویم از لاهوری ارمغان حجاز 126
1. نگیرد لاله و گل رنگ و بویم
درون سینه ام مرد آرزویم
من اندر مشرق و مغرب غریبم از لاهوری ارمغان حجاز 127
1. من اندر مشرق و مغرب غریبم
که از یاران محرم بی نصیبم
طلسم علم حاضر را شکستم از لاهوری ارمغان حجاز 128
1. طلسم علم حاضر را شکستم
ربودم دانه و دامش گسستم
به چشم من نگه آوردهٔ تست از لاهوری ارمغان حجاز 129
1. به چشم من نگه آوردهٔ تست
فروغ «لااله» آوردهٔ تست
چو خود را در کنار خود کشیدم از لاهوری ارمغان حجاز 130
1. چو خود را در کنار خود کشیدم
به نور تو مقام خویش دیدم
درین عالم بهشت خرمی هست از لاهوری ارمغان حجاز 131
1. درین عالم بهشت خرمی هست
بشاخ او ز اشک من نمی هست
بده او را جوان پاکبازی از لاهوری ارمغان حجاز 132
1. بده او را جوان پاکبازی
سرورش از شراب خانه سازی