حکیمان را بها از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 61
1. حکیمان را بها کمتر نهادند
به نادان جلوه مستانه دادند
جهان چار سو اندر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 62
1. جهان چار سو اندر بر من
هوای لامکان اندر سر من
درین وادی زمانی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 63
1. درین وادی زمانی جاودانی
زخاکش بی صور روید معانی
مسلمان آن فقیر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 64
1. مسلمان آن فقیر کج کلاهی
رمید از سینه او سوز آهی
تب و تاب دل از از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 65
1. تب و تاب دل از سوز غم تست
نوای من ز تاثیر دم تست
شب هندی غلامان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 66
1. شب هندی غلامان را سحر نیست
به این خاک آفتابی را گذر نیست
چه گویم زان فقیری از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 67
1. چه گویم زان فقیری دردمندی
مسلمانی به گوهر ارجمندی
چسان احوال او از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 68
1. چسان احوال او را بر لب آرم
تو می بینی نهان و آشکارم
هنوز این چرخ از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 69
1. هنوز این چرخ نیلی کج خرام است
هنوز این کاروان دور از مقام است
نماند آن تاب از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 70
1. نماند آن تاب و تب در خون نابش
نروید لاله از کشت خرابش
دل خود را اسیر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 71
1. دل خود را اسیر رنگ و بو کرد
تهی از ذوق و شوق و آرزو کرد
بروی او در دل از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 72
1. بروی او در دل ناگشاد
خودی اندر کف خاکش نزاده