جهان کورست و از آئینهٔ دل غافل افتاد است از لاهوری زبور عجم 97
1. جهان کورست و از آئینهٔ دل غافل افتاد است
ولی چشمی که بینا شد نگاهش بر دل افتاد است
نیابی در جهان یاری که داند دلنوازی را از لاهوری زبور عجم 98
1. نیابی در جهان یاری که داند دلنوازی را
بخود گم شو نگه دار آبروی عشق بازی را
علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست از لاهوری زبور عجم 99
1. علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست
واماندهٔ راهی هست آوارهٔ راهی نیست
چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن از لاهوری زبور عجم 100
1. چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن
همین خاک سیه را جلوه گاهی میتوان کردن
کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی از لاهوری زبور عجم 101
1. کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی
بنور دیگران افروختی پیمانه پی در پی
عشق اندر جستجو افتاد آدم حاصل است از لاهوری زبور عجم 102
1. عشق اندر جستجو افتاد آدم حاصل است
جلوهٔ او آشکار از پردهٔ آب و گل است
بیا که خاوریان نقش تازه ئی بستند از لاهوری زبور عجم 103
1. بیا که خاوریان نقش تازه ئی بستند
دگر مرو بطواف بتی که بشکستند
عشق را نازم که بودش را غم نابود نی از لاهوری زبور عجم 104
1. عشق را نازم که بودش را غم نابود نی
کفر او زنار دار حاضر و موجود نی
بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند از لاهوری زبور عجم 105
1. بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند
کیمیا ساز است و اکسیری بسیمابی زند
فروغ خاکیان از نوریان افزون شود روزی از لاهوری زبور عجم 106
1. فروغ خاکیان از نوریان افزون شود روزی
زمین از کوکب تقدیر ما گردون شود روزی
ز رسم و راه شریعت نکرده ام تحقیق از لاهوری زبور عجم 107
1. ز رسم و راه شریعت نکرده ام تحقیق
جز اینکه منکر عشق است کافر و زندیق
از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب از لاهوری زبور عجم 108
1. از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب
هم ز خدا خودی طلب هم ز خودی خدا طلب