ای لاله ای چراغ از اقبال لاهوری زبور عجم 133
1. ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ
در من نگر که میدهم از زندگی سراغ
من بندهٔ آزادم از اقبال لاهوری زبور عجم 134
1. من بندهٔ آزادم عشق است امام من
عشق است امام من عقل است غلام من
کم سخن غنچه که در از اقبال لاهوری زبور عجم 135
1. کم سخن غنچه که در پردهٔ دل رازی داشت
در هجوم گل و ریحان غم دم سازی داشت
خود را کنم سجودی از اقبال لاهوری زبور عجم 136
1. خود را کنم سجودی ، دیر و حرم نمانده
این در عرب نمانده آن در عجم نمانده
به سواد دیدهٔ تو از اقبال لاهوری زبور عجم 137
1. به سواد دیدهٔ تو نظر آفریده‌ام من
به ضمیر تو جهانی دگر آفریده‌ام من
ز جان خاور آن سوز از اقبال لاهوری زبور عجم 138
1. ز جان خاور آن سوز کهن رفت
دمش واماند و جان او ز تن رفت
گفت با یزدان مه از اقبال لاهوری زبور عجم 139
1. گفت با یزدان مه گیتی فروز
تاب من شب را کند مانند روز
مرگ ها اندر فنون از اقبال لاهوری زبور عجم 140
1. مرگ ها اندر فنون بندگی
من چه گویم از فسون بندگی
در غلامی عشق و مذهب از اقبال لاهوری زبور عجم 141
1. در غلامی عشق و مذهب را فراق
انگبین زندگانی بد مذاق
یک زمان با رفتگان از اقبال لاهوری زبور عجم 142
1. یک زمان با رفتگان صحبت گزین
صنعت آزاد مردان هم ببین