ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ از لاهوری زبور عجم 133
1. ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ
در من نگر که میدهم از زندگی سراغ
من بندهٔ آزادم عشق است امام من از لاهوری زبور عجم 134
1. من بندهٔ آزادم عشق است امام من
عشق است امام من عقل است غلام من
کم سخن غنچه که در پردهٔ دل رازی داشت از لاهوری زبور عجم 135
1. کم سخن غنچه که در پردهٔ دل رازی داشت
در هجوم گل و ریحان غم دم سازی داشت
خود را کنم سجودی ، دیر و حرم نمانده از لاهوری زبور عجم 136
1. خود را کنم سجودی ، دیر و حرم نمانده
این در عرب نمانده آن در عجم نمانده
به سواد دیدهٔ تو نظر آفریده‌ام من از لاهوری زبور عجم 137
1. به سواد دیدهٔ تو نظر آفریده‌ام من
به ضمیر تو جهانی دگر آفریده‌ام من
ز جان خاور آن سوز کهن رفت از لاهوری زبور عجم 138
1. ز جان خاور آن سوز کهن رفت
دمش واماند و جان او ز تن رفت
گفت با یزدان مه گیتی فروز از لاهوری زبور عجم 139
1. گفت با یزدان مه گیتی فروز
تاب من شب را کند مانند روز
مرگ ها اندر فنون بندگی از لاهوری زبور عجم 140
1. مرگ ها اندر فنون بندگی
من چه گویم از فسون بندگی
در غلامی عشق و مذهب را فراق از لاهوری زبور عجم 141
1. در غلامی عشق و مذهب را فراق
انگبین زندگانی بد مذاق
یک زمان با رفتگان صحبت گزین از لاهوری زبور عجم 142
1. یک زمان با رفتگان صحبت گزین
صنعت آزاد مردان هم ببین