شراب میکدهٔ من نه از اقبال لاهوری زبور عجم 85
1. شراب میکدهٔ من نه یادگار جم است
فشردهٔ جگر من به شیشهٔ عجم است
لاله صحرایم از طرف از اقبال لاهوری زبور عجم 86
1. لاله صحرایم از طرف خیابانم برید
در هوای دشت و کهسار و بیابانم برید
سخن تازه زدم کس بسخن از اقبال لاهوری زبور عجم 87
1. سخن تازه زدم کس بسخن وا نرسید
جلوه خون گشت و نگاهی بتماشا نرسید
عاشق آن نیست که لب از اقبال لاهوری زبور عجم 88
1. عاشق آن نیست که لب گرم فغانی دارد
عاشق آنست که بر کف دو جهانی دارد
درین چمن دل مرغان از اقبال لاهوری زبور عجم 89
1. درین چمن دل مرغان زمان زمان دگر است
بشاخ گل دگر است و به آشیان دگر است
ما از خدای گم شده‌ایم از اقبال لاهوری زبور عجم 90
1. ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست
چون ما نیازمند و گرفتار آرزوست
خواجه از خون رگ مزدور از اقبال لاهوری زبور عجم 91
1. خواجه از خون رگ مزدور سازد لعل ناب
از جفای دهخدایان کشت دهقانان خراب
گرچه می دانم که روزی از اقبال لاهوری زبور عجم 92
1. گرچه می دانم که روزی بی نقاب آید برون
تا نپنداری که جان از پیچ و تاب آید برون
گشاده رو ز خوش و ناخوش از اقبال لاهوری زبور عجم 93
1. گشاده رو ز خوش و ناخوش زمانه گذر
ز گلشن و قفس و دام و آشیانه گذر
زندگی در صدف خویش از اقبال لاهوری زبور عجم 94
1. زندگی در صدف خویش گهر ساختن است
در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است
برون زین گنبد در از اقبال لاهوری زبور عجم 95
1. برون زین گنبد در بسته پیدا کرده ام راهی
که از اندیشه برتر می پرد آه سحر گاهی
گنه‌کار غیورم مزد از اقبال لاهوری زبور عجم 96
1. گنه‌کار غیورم مزد بی‌خدمت نمی‌گیرم
از آن داغم که بر تقدیر او بستند تقصیرم