زبور عجم اقبال لاهوری

1 شب من سحر نمودی که به طلعت آفتابی تو به طلعت آفتابی سزد اینکه بی حجابی

2 تو به درد من رسیدی به ضمیرم آرمیدی ز نگاه من رمیدی به چنین گران رکابی

3 تو عیار کم‌عیاران تو قرار بی‌قراران تو دوای دل‌فگاران مگر اینکه دیریابی

4 غم و عشق و لذت او اثر دو گونه دارد گهی سوز و دردمندی گهی مستی و خرابی

1 گرچه شاهین خرد بر سر پروازی هست اندرین بادیه پنهان قدر اندازی هست

2 آنچه ازکار فروبسته گره بگشاید هست و در حوصلهٔ زمزمه پروازی هست

3 تاب گفتار اگر هست شناسائی نیست وای آن بنده که در سینه او رازی هست

4 گرچه صد گونه بصد سوز مرا سوخته اند ای خوشا لذت آن سوز که هم سازی هست

1 نه در اندیشهٔ من کار زار کفر و ایمانی نه در جان غم اندوزم هوای باغ رضوانی

2 اگر کاوی درونم را خیال خویش را یابی پریشان جلوه ئی چون ماهتاب اندر بیابانی

1 ز برون در گذشتم ز درون خانه گفتم سخنی نگفته ئی را چه قلندرانه گفتم

1 خاور که آسمان بکمند خیال اوست از خویشتن گسسته و بی سوز آرزوست

2 در تیره خاک او تب و تاب حیات نیست جولان موج را نگران از کنار جوست

3 بتخانه و حرم همه افسرده آتشی پیر مغان شراب هوا خورده در سبوست

4 فکر فرنگ پیش مجاز آورد سجود بینای کور و مست تماشای رنگ و بوست

1 در این صحرا گذر افتاد شاید کاروانی را پس از مدت شنیدم نغمه های ساربانی را

2 اگر یک یوسف از زندان فرعونی برون آید بغارت میتوان دادن متاع کاروانی را

1 یا مسلمان را مده فرمان که جان بر کف بنه یا درین فرسوده پیکر تازه جانی آفرین

2 یا برهمن را بفرما نو خداوندی تراش یا خود اندر سینهٔ زناریان خلوت گزین

3 یا دگر آدم که از ابلیس باشد کمترک یا دگر ابلیس بهر امتحان عقل و دین

4 یا جهانی تازه ئی یا امتحانی تازه ئی می کنی تا چند با ما آنچه کردی پیش ازین

1 ز شاعر ناله مستانه در محشر چه می‌خواهی تو خود هنگامه‌ای هنگامهٔ دیگر چه می‌خواهی

2 به بحر نغمه کردی آشنا طبع روانم را ز چاک سینه‌ام دریا طلب گوهر چه می‌خواهی

3 نماز بی‌حضور از من نمی‌آید نمی‌آید دلی آورده‌ام دیگر ازین کافر چه می‌خواهی

1 خودی را مردم‌آمیزی دلیل نارسایی‌ها تو ای درد آشنا بیگانه شو از آشنایی‌ها

2 به درگاه سلاطین تا کجا این چهره‌سایی‌ها بیاموز از خدای خویش ناز کبریایی‌ها

3 محبت از جوانمردی به جایی می‌رسد روزی که افتد از نگاهش کاروبار دلربایی‌ها

4 چنان پیش حریم او کشیدم نغمهٔ دردی که دادم محرمان را لذت سوز جدایی‌ها

1 جهان رنگ و بو پیدا تو میگوئی که راز است این یکی خود را بتارش زن که تو مضراب و ساز است این

2 نگاه جلوه بدمست از صفای جلوه می لغزد تو میگوئی حجابست این نقابست این مجاز است این

3 بیا در کش طناب پرده های نیلگونش را که مثل شعله عریان بر نگاه پاکباز است این

4 مرا این خاکدان من ز فردوس برین خوشتر مقام ذوق و شوقست این حریم سوز و ساز است این