ای دل! به جهان معتکف کوی فلان باش از حیدر شیرازی غزل 36
1. ای دل! به جهان معتکف کوی فلان باش
در بندگی حضرت او بسته میان باش
بر چهرهٔ او هر که زمانی نگران شد از حیدر شیرازی غزل 37
1. بر چهرهٔ او هر که زمانی نگران شد
مانند من از مهر رخش بیدل و جان شد
ساقی! بده آن باده که هنگام بهارست از حیدر شیرازی غزل 38
1. ساقی! بده آن باده که هنگام بهارست
صحن چمن از سنبل و گل چون رخ یارست
به طرّهٔ طیرهٔ مشکی، به چهره غیرت ماه از حیدر شیرازی غزل 39
1. به طرّهٔ طیرهٔ مشکی، به چهره غیرت ماه
کهای، چهای، چه کسی؟ لا اله الا الله
بتم چو ساغر یاقوت ناب میگیرد از حیدر شیرازی غزل 40
1. بتم چو ساغر یاقوت ناب میگیرد
گل از حرارت می در گلاب میگیرد
بت سمن بر سیمین عذار سنگین دل از حیدر شیرازی غزل 41
1. بت سمن بر سیمین عذار سنگین دل
چگونه صبر کند در غم تو چندین دل
طریق شب روی- ای دل!- ز دست نگذاری از حیدر شیرازی غزل 42
1. طریق شب روی- ای دل!- ز دست نگذاری
اگر شبی سر زلف بتی به دست آری
نگار عهد شکن بی وفای دوران است از حیدر شیرازی غزل 43
1. نگار عهد شکن بی وفای دوران است
بیا و دور رخش را ببین که دور آن است
بیا که درد مرا از لب تو درمان است از حیدر شیرازی غزل 44
1. بیا که درد مرا از لب تو درمان است
ببین که چون سر زلفت دلم پریشان است
بیا که مردمک دیده غرقه در آب است از حیدر شیرازی غزل 45
1. بیا که مردمک دیده غرقه در آب است
ببین که اشک روانم به رنگ عناب است
وجود خاکی من گرچه می دهی بر باد از حیدر شیرازی غزل 46
1. وجود خاکی من گرچه می دهی بر باد
هزار جان عزیزم فدای جان تو باد
ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است از حیدر شیرازی غزل 47
1. ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حال مردمان چون است