تو را نمودم و گفتم به دل، از حزین لاهیجی غزل 326
1. تو را نمودم و گفتم به دل، که یار این است
به خون خود زده ای دست، اگر نگار این است
تن سختی کشم نزار دل است از حزین لاهیجی غزل 327
1. تن سختی کشم نزار دل است
کمر کوه زیر بار دل است
خورشید به حسن یار من نیست از حزین لاهیجی غزل 328
1. خورشید به حسن یار من نیست
مه را نمک نگار من نیست
هر چه بستیم و گشودیم عبث از حزین لاهیجی غزل 329
1. هر چه بستیم و گشودیم عبث
هر چه گفتیم و شنودیم عبث
با رنگ لعلی تو، به صهبا از حزین لاهیجی غزل 330
1. با رنگ لعلی تو، به صهبا چه احتیاج؟
با نرگست، به ساغر و مینا چه احتیاج؟
ای در نظر ناز تو، سلطان از حزین لاهیجی غزل 331
1. ای در نظر ناز تو، سلطان و گدا هیچ
آیا خبرت هست ز حال دل ما هیچ؟
نبود خطری در ره بی پا و سران از حزین لاهیجی غزل 332
1. نبود خطری در ره بی پا و سران هیچ
رهزن نزند قافلهٔ ریگ روان هیچ
ماییم و همین آرزوی یار از حزین لاهیجی غزل 333
1. ماییم و همین آرزوی یار و دگر هیچ
قاصد برسان مژدهٔ دیدار و دگر هیچ
صور قیامت دمید، نالهء از حزین لاهیجی غزل 334
1. صور قیامت دمید، نالهء مرغان صبح
پردهٔ دل ها درید، چاک گریبان صبح
ای نگاه تو پی غارت دلها از حزین لاهیجی غزل 335
1. ای نگاه تو پی غارت دلها گستاخ
غمزهٔ شوخ تو، با مومن و ترسا گستاخ
آسان نه به پیمانهٔ سرشار از حزین لاهیجی غزل 336
1. آسان نه به پیمانهٔ سرشار شود سرخ
رخسار به خون خوردن بسیار شود سرخ
بهل آهنگ سلطانی درین کاخ از حزین لاهیجی غزل 337
1. بهل آهنگ سلطانی درین کاخ
سرآور با پریشانی درین کاخ