تا شمع من ز دیدهٔ شب زنده دار رفت از حزین لاهیجی غزل 302
1. تا شمع من ز دیدهٔ شب زنده دار رفت
دود از سرم برآمد و اشک از کنار رفت
در شب شیب، گرانتر شده خوابی که مراست از حزین لاهیجی غزل 303
1. در شب شیب، گرانتر شده خوابی که مراست
شد جوان، غفلت ایام شبابی که مراست
می به بزم ما امشب، از رمیده هوشان است از حزین لاهیجی غزل 304
1. می به بزم ما امشب، از رمیده هوشان است
نی ز بی نواییها، کوچه خموشان است
دل در هوس نرگس مستانه اسیر است از حزین لاهیجی غزل 305
1. دل در هوس نرگس مستانه اسیر است
مرغ حرم امروز به بتخانه اسیر است
تا شمع دل، افروخته بزم حضور است از حزین لاهیجی غزل 306
1. تا شمع دل، افروخته بزم حضور است
داغ غم عشق و سر من آتش طور است
برهمن مذهبان زنار بندانند از مویت از حزین لاهیجی غزل 307
1. برهمن مذهبان زنار بندانند از مویت
مغان آتش پرستی می کنند از دیدن رویت
الهی به قربان سرگشتگانت از حزین لاهیجی غزل 308
1. الهی به قربان سرگشتگانت
سرم خاک پای خراباتیانت
عشق است به دل شور بیابان قیامت از حزین لاهیجی غزل 309
1. عشق است به دل شور بیابان قیامت
بر داغ نگون کرده نمکدان قیامت
هر زخم که از ناوک آن تازه نهال است از حزین لاهیجی غزل 310
1. هر زخم که از ناوک آن تازه نهال است
بر پیکر من شوختر از چشم غزال است
آزادی ما از غم کونین کران داشت از حزین لاهیجی غزل 311
1. آزادی ما از غم کونین کران داشت
مستی ز سبکباری ما رطل گران داشت
رسوا شدهٔ عشق تو را چاره نکو نیست از حزین لاهیجی غزل 312
1. رسوا شدهٔ عشق تو را چاره نکو نیست
چاک جگر صبح سزاوار رفو نیست
گل بی تو مرا به دیده خار است از حزین لاهیجی غزل 313
1. گل بی تو مرا به دیده خار است
هر سبزه چو تیغ آب دار است