نیست هوای بوستان، کنج از حزین لاهیجی غزل 183
1. نیست هوای بوستان، کنج قفس خزیده را
لاله‌ستان خود کنم، سینهٔ داغ‌دیده را
از زلف تو داریم پریشانی از حزین لاهیجی غزل 184
1. از زلف تو داریم پریشانی خود را
وز آینه ی روی تو حیرانی خود را
فکندم چاکها در جیب جان از حزین لاهیجی غزل 185
1. فکندم چاکها در جیب جان بی تابی خود را
کشیدم شانه ای زلف پریشان خوابی خود را
ز خورشید قیامت گر کنم بالین از حزین لاهیجی غزل 186
1. ز خورشید قیامت گر کنم بالین سر خود را
نسازد مستی من خشک، دامان تر خود را
نمی‌گوید کسی امروز چرخ از حزین لاهیجی غزل 187
1. نمی‌گوید کسی امروز چرخ بی‌مروت را
که تا کی می‌خوری چون آب، خون اهل غیرت را
ز بیگانه پرداخت بوم و برم از حزین لاهیجی غزل 188
1. ز بیگانه پرداخت بوم و برم را
سواری که بر قلب زد لشکرم را
۱۳۸غزل جا مانده اینجا از حزین لاهیجی غزل 189
1. ۱۳۸غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما
۱۳۸غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما
۱۳۹غزل جا مانده اینجا از حزین لاهیجی غزل 190
1. ۱۳۹غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما
۱۳۹غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما
۱۴۰غزل جا مانده اینجا از حزین لاهیجی غزل 191
1. ۱۴۰غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما
۱۴۰غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما
تمنا چون نسوزد در ضمیر از حزین لاهیجی غزل 192
1. تمنا چون نسوزد در ضمیر من؟ که می باشد
تف صحرای محشر، سینه های دل فگاران را
هلاک جلوه ام قد قیامت دستگاهان از حزین لاهیجی غزل 193
1. هلاک جلوه ام قد قیامت دستگاهان را
خراب شیوه ام شمشاد این محشر پناهان را
کشم خط از سواد خامه زلف از حزین لاهیجی غزل 194
1. کشم خط از سواد خامه زلف عنبرافشان را
به داغ رشک سوزد خامهام ناف غزالان را