فتنهٔ روز جزا در قدم جلوهٔ از حزین لاهیجی غزل 207
1. فتنهٔ روز جزا در قدم جلوهٔ اوست
با قیامت قد او دست و گریبان برخاست
ساقی از ورع کیشان، مطرب از حزین لاهیجی غزل 208
1. ساقی از ورع کیشان، مطرب از خموشان است
بی صفاتر از مسجد، بزم دردنوشان است
در مجلس ما خون دل است اینکه از حزین لاهیجی غزل 209
1. در مجلس ما خون دل است اینکه به جام است
هر قطره که از دل نتراویده حرام است
تا تشنه به خون، نرگس مستانه از حزین لاهیجی غزل 210
1. تا تشنه به خون، نرگس مستانه ی یار است
اندیشهٔ شیرینی جان، خواب و خمار است
حرف غم عشق از لب خندان که از حزین لاهیجی غزل 211
1. حرف غم عشق از لب خندان که جسته ست؟
این شور قیامت، ز نمکدان که جسته ست؟
دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک از حزین لاهیجی غزل 212
1. دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک است
به شب نهان شدن آفتاب نزدیک است
عهد پیرانه سری، عشق جوان از حزین لاهیجی غزل 213
1. عهد پیرانه سری، عشق جوان افتاده ست
جوش ایّام بهارم، به خزان افتاده ست
در پی دلشدگان غمزه ی طنازی از حزین لاهیجی غزل 214
1. در پی دلشدگان غمزه ی طنازی هست
با خرابی زدگان، خانه براندازی هست
دارد سر ما شورش سودایی از حزین لاهیجی غزل 215
1. دارد سر ما شورش سودایی اگر هست
باشد دل ما، عاشق شیدایی اگر هست
آوازه ام از رتبه گفتار از حزین لاهیجی غزل 216
1. آوازه ام از رتبه گفتار بلند است
نامم چو نی، از کلک شکربار بلند است
از بس که تو را خوی، به عشاق از حزین لاهیجی غزل 217
1. از بس که تو را خوی، به عشاق گران است
بی قدر متاع سر بازار تو جان است
به باغ راه خزان و بهار نتوان از حزین لاهیجی غزل 218
1. به باغ راه خزان و بهار نتوان بست
به روی بخت، در روزگار نتوان بست