فتنهٔ روز جزا در قدم جلوهٔ اوست از حزین لاهیجی غزل 207
1. فتنهٔ روز جزا در قدم جلوهٔ اوست
با قیامت قد او دست و گریبان برخاست
ساقی از ورع کیشان، مطرب از خموشان است از حزین لاهیجی غزل 208
1. ساقی از ورع کیشان، مطرب از خموشان است
بی صفاتر از مسجد، بزم دردنوشان است
در مجلس ما خون دل است اینکه به جام است از حزین لاهیجی غزل 209
1. در مجلس ما خون دل است اینکه به جام است
هر قطره که از دل نتراویده حرام است
تا تشنه به خون، نرگس مستانه ی یار است از حزین لاهیجی غزل 210
1. تا تشنه به خون، نرگس مستانه ی یار است
اندیشهٔ شیرینی جان، خواب و خمار است
حرف غم عشق از لب خندان که جسته ست؟ از حزین لاهیجی غزل 211
1. حرف غم عشق از لب خندان که جسته ست؟
این شور قیامت، ز نمکدان که جسته ست؟
دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک است از حزین لاهیجی غزل 212
1. دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک است
به شب نهان شدن آفتاب نزدیک است
عهد پیرانه سری، عشق جوان افتاده ست از حزین لاهیجی غزل 213
1. عهد پیرانه سری، عشق جوان افتاده ست
جوش ایّام بهارم، به خزان افتاده ست
در پی دلشدگان غمزه ی طنازی هست از حزین لاهیجی غزل 214
1. در پی دلشدگان غمزه ی طنازی هست
با خرابی زدگان، خانه براندازی هست
دارد سر ما شورش سودایی اگر هست از حزین لاهیجی غزل 215
1. دارد سر ما شورش سودایی اگر هست
باشد دل ما، عاشق شیدایی اگر هست
آوازه ام از رتبه گفتار بلند است از حزین لاهیجی غزل 216
1. آوازه ام از رتبه گفتار بلند است
نامم چو نی، از کلک شکربار بلند است
از بس که تو را خوی، به عشاق گران است از حزین لاهیجی غزل 217
1. از بس که تو را خوی، به عشاق گران است
بی قدر متاع سر بازار تو جان است
به باغ راه خزان و بهار نتوان بست از حزین لاهیجی غزل 218
1. به باغ راه خزان و بهار نتوان بست
به روی بخت، در روزگار نتوان بست