بر سر خود دهدم جا، خم پاکیزه از حزین لاهیجی غزل 219
1. بر سر خود دهدم جا، خم پاکیزه سرشت
خاکم آن روزکه درمیکده خواهد شد خشت
آب حیات در رقم مشک فام ماست از حزین لاهیجی غزل 220
1. آب حیات در رقم مشک فام ماست
از خضر خامه، زندهٔ جاوید نام ماست
هزار رنگ گل داغ در کنار از حزین لاهیجی غزل 221
1. هزار رنگ گل داغ در کنار من است
جنون کجاست که جوش سیه بهار من است؟
چه دولتی است که دردت نصیب از حزین لاهیجی غزل 222
1. چه دولتی است که دردت نصیب جان من است!
همای تیر تو را، طعمه استخوان من است
لعلت حیات بخش دل و جان عاشق از حزین لاهیجی غزل 223
1. لعلت حیات بخش دل و جان عاشق است
آبش زلال چشمه حیوان عاشق است
از شرم، زبانم به گلستان از حزین لاهیجی غزل 224
1. از شرم، زبانم به گلستان تو بسته ست
صد نکته به یک خندهٔ پنهان تو بسته ست
یاری که غمی می برد از یاد، از حزین لاهیجی غزل 225
1. یاری که غمی می برد از یاد، شراب است
خون گرمی اگر هست درین بزم، کباب است
به گرد عارض او خط عنبرین از حزین لاهیجی غزل 226
1. به گرد عارض او خط عنبرین پیداست
چو سبزه ای که بر اطراف یاسمین پیداست
عالم تمام از رخ جانانه از حزین لاهیجی غزل 227
1. عالم تمام از رخ جانانه روشن است
از یک چراغ، کعبه و بتخانه روشن است
احساس مبدل شد و محسوس همان از حزین لاهیجی غزل 228
1. احساس مبدل شد و محسوس همان است
صد شمع فزون سوخته، فانوس همان است
صبح را لمعهٔ نور از ید بیضای از حزین لاهیجی غزل 229
1. صبح را لمعهٔ نور از ید بیضای دل است
آتش طور، فروغ رخ موسای دل است
ای وقف شهیدان تو صحرای از حزین لاهیجی غزل 230
1. ای وقف شهیدان تو صحرای قیامت
آوازه ای از کوی تو غوغای قیامت