زان شراری که نهان در دل از حزین لاهیجی غزل 243
1. زان شراری که نهان در دل خارا می سوخت
شمع در انجمن و لاله به صحرا می سوخت
فروغ آن گل رخسار بی نقابم از حزین لاهیجی غزل 244
1. فروغ آن گل رخسار بی نقابم سوخت
گیاه تشنه جگر بودم، آفتابم سوخت
نگاه گوشهٔ آن چشم میگسارم از حزین لاهیجی غزل 245
1. نگاه گوشهٔ آن چشم میگسارم سوخت
ز نارسایی ساقی، دل فگارم سوخت
آمد آن شمع شبی بر سر و، سامانم از حزین لاهیجی غزل 246
1. آمد آن شمع شبی بر سر و، سامانم سوخت
جستم از جای چنان گرم، که دامانم سوخت
اشکم نمک به یاد لبت در ایاغ از حزین لاهیجی غزل 247
1. اشکم نمک به یاد لبت در ایاغ ریخت
غم لاله لاله خون دل از چشم داغ ریخت
در دل چو به یاد رخ او نور از حزین لاهیجی غزل 248
1. در دل چو به یاد رخ او نور فرو ریخت
چون طور، بنای دل مهجور فروریخت
مجنون مرا شور تو بی پا و از حزین لاهیجی غزل 249
1. مجنون مرا شور تو بی پا و سر انداخت
کوه غم عشق تو مرا از کمر انداخت
هر زهر که چشمت به ایاغ دل از حزین لاهیجی غزل 250
1. هر زهر که چشمت به ایاغ دل ما ریخت
الماس شد، از دیدهٔ داغ دل ما ریخت
زانرو که زد به بلبل پرشور، از حزین لاهیجی غزل 251
1. زانرو که زد به بلبل پرشور، پشت دست
تا حشر می گزد، گل مغرور، پشت دست
از داغ او سرم به گریبان از حزین لاهیجی غزل 252
1. از داغ او سرم به گریبان آتش است
رگ در تنم چو شمع، رگ جان آتش است
کام، آشنا به ماحضر روزگار از حزین لاهیجی غزل 253
1. کام، آشنا به ماحضر روزگار نیست
جز زهر غصه در شکر روزگار نیست
بی شمع می، به بزم دل و دیده از حزین لاهیجی غزل 254
1. بی شمع می، به بزم دل و دیده نور نیست
از بادهٔ شبانه گذشتن، شعور نیست