غزلیات حزین لاهیجی

1 به آب خضر مفروش آبروی پارسایی را مغانی باده باید کاسه کشکول گدایی را

2 شکست قدرم از سنجیدگی هموار می گردد ز مغز خویش دارد استخوانم مومیایی را

3 ز هجران دیده ام کاری، که کافر از اجل بیند خدا کوتاه سازد عمر ایام جدایی را

4 به طفلی بسته ام دل،کز دبستانش سبق گیرد بهاران سست عهدی، شاهد گل بی وفایی را

1 سر خط تعلیم شد، شیوه استاد را کلک کهن مشق من، تیشهٔ فرهاد را

2 هر سر موی من است، اینکه به میدان عشق سینه به نشتر دهد، دشنه فولاد را

3 بر رخ گلرنگ تو، منت پیمانه نیست غازه چه حاجت بود، حسن خداداد را؟

4 در چمن دلبری رشک بر و دوش تو داده به آشفتگی، طرهٔ شمشاد را

1 مستان، شب غم رفت و سحرگاه فتوح است پیمانه بیارید که هنگام صبوح است

2 پیمانه مگو، چشمه ی جان پرور خضر است در بحر پُر آشوب جهان کشتی نوح است

3 ما مفتی عشقیم بکش باده، حلال است ما ناصح اوییم، اگر توبه نصوح است

4 افسرده دلان های، دماغی برسانید تا بلبله هم نغمه مرغان صبوح است

1 نگاه ناز او فهمید، راز سینه جوشی را رساند آخر به جایی، عشق فریاد خموشی را

2 چه پروا گر در میخانه ها را محتسب گل زد؟ نبندد نرگس مستش، دکان می فروشی را

3 قیامت هم سر از خواب پریشان بر نمی دارم که دارم یادگار طره آشفته هوشی را

4 تغافل شیوهٔ من، گر به فریادم دهد گوشی کنم نازکتر ازگل، پرده بلبل سروشی را

1 فکندم چاکها در جیب جان بی تابی خود را کشیدم شانه ای زلف پریشان خوابی خود را

2 ز کشتن نیست باکم، لیک می ترسم که تیغ تو کند ضایع ز خون گرم من، سیرابی خود را

3 غم عشق تو شد سرمایهٔ عزّ و قبول من به این اکسیر زر کردم، دل سیمابی خود را

4 خورد از دست ساحل، سیلی تأدیب رخسارش به مژگانم فروشد موج اگر شادابی خود را

1 با مستی غمت به شراب احتیاج نیست با این دل برشته کباب احتیاج نیست

2 کو دیده ای که تاب جمال تو آورد؟ خورشید حشر را به نقاب احتیاج نیست

3 تیغ برهنه، ناز نگهبان نمی کشد حسن غیور را به حجاب احتیاج نیست

4 مگذار مصحف دل صد پاره در بغل تعلیم عشق را به کتاب احتیاج نیست

1 عاشق حریف حملهٔ شیر دلیر نیست در سینه اش اگر جگری همچو شیر نیست

2 از تیغ بازی نگهت می توان شناخت کز خون هنوز نرگس مست تو سیر نیست

3 در کار عشق، حوصله باید حریف را منصور، مرد معرکهٔ دار و گیر نیست

4 کودک، مشیمه را نشمارد به خویش تنگ دنیا به چشم مردم دنیا حقیر نیست

1 عاشق مهجور، وصل دلستان بیند به خواب دیدهٔ محتاج، گنج شایگان بیند به خواب

2 بعد این چشم من آن سرو روان بیند به خواب دیدهٔ عاشق مگر بخت جوان بیند به خواب

3 دل کجا و طرهٔ نازک نهالان از کجا؟ مرغ بی بال و پر ما، آشیان بیند به خواب

4 مرگ عاشق گفتم او را مهربان سازد نشد قمری ما سرو او را سرگران بیند به خواب

1 بر سر خود دهدم جا، خم پاکیزه سرشت خاکم آن روزکه درمیکده خواهد شد خشت

2 بار دیگر کندش کاتب اقبال، رقم هر چه بر صفحهٔ ما، خامهٔ تقدیر نوشت

3 همّتی بدرقه، ای پیر خراباتکه باز برد از کعبه ام آن زلف چلیپا به کنشت

4 تنگی خاطر و افسردگی، از یادم برد سایهٔ بید و طرب خیزی دشت و لب کشت

1 آمد آن شمع شبی بر سر و، سامانم سوخت جستم از جای چنان گرم، که دامانم سوخت

2 غنچهای غارت ایام به گلشن نگذاشت غم تنهایی مرغان گلستانم سوخت

3 مدتی شد که ز دشت آبله پایی نگذشت جگر از تشنگی خار بیابانم سوخت

4 من که در صومعه سرحلقهٔ دین دارانم نگه کافر آن مغبچه ایمانم سوخت