گل در بر و می در کف و معشوق از حافظ شیرازی غزل 46
1. گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطانِ جهانم به چنین روز غلام است
...
به کوی میکده هر سالِکی که از حافظ شیرازی غزل 47
1. به کوی میکده هر سالِکی که ره دانست
دری دگر زدن اندیشهٔ تَبَه دانست
...
صوفی از پرتو می راز نهانی از حافظ شیرازی غزل 48
1. صوفی از پرتو می راز نهانی دانست
گوهر هر کس از این لعل، توانی دانست
...
روضهٔ خُلدِ برین خلوت درویشان از حافظ شیرازی غزل 49
1. روضهٔ خُلدِ برین خلوت درویشان است
مایهٔ محتشمی خدمتِ درویشان است
...
به دامِ زلفِ تو دل مبتلایِ از حافظ شیرازی غزل 50
1. به دامِ زلفِ تو دل مبتلایِ خویشتن است
بکُش به غمزه که اینش سزایِ خویشتن است
...
لعلِ سیرابِ به خون تشنه، از حافظ شیرازی غزل 51
1. لعلِ سیرابِ به خون تشنه، لب یار من است
وز پی دیدنِ او دادنِ جان، کار من است
...
روزگاریست که سودایِ بتان از حافظ شیرازی غزل 52
1. روزگاریست که سودایِ بتان دینِ من است
غمِ این کار نشاطِ دلِ غمگینِ من است
...
منم که گوشهٔ میخانه خانقاهِ از حافظ شیرازی غزل 53
1. منم که گوشهٔ میخانه خانقاهِ من است
دعایِ پیرِ مغان وردِ صبحگاهِ من است
...
ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته از حافظ شیرازی غزل 54
1. ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حالِ مَردُمان چون است
...
خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین از حافظ شیرازی غزل 55
1. خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است
ز کارستانِ او یک شمه این است
...
دل سراپردهٔ محبتِ اوست از حافظ شیرازی غزل 56
1. دل سراپردهٔ محبتِ اوست
دیده آیینه دارِ طلعت اوست
...
آن سیه چَرده که شیرینیِ از حافظ شیرازی غزل 57
1. آن سیه چَرده که شیرینیِ عالم با اوست
چشمِ میگون لبِ خندان دلِ خرم با اوست
...