کس نیست که افتادهٔ آن زلفِ از حافظ شیرازی غزل 69
1. کس نیست که افتادهٔ آن زلفِ دوتا نیست
در رهگذرِ کیست که دامی ز بلا نیست
...
مردم دیدهٔ ما جز به رُخَت از حافظ شیرازی غزل 70
1. مردم دیدهٔ ما جز به رُخَت ناظر نیست
دل سرگشتهٔ ما غیرِ تو را ذاکر نیست
...
زاهدِ ظاهرپرست از حالِ از حافظ شیرازی غزل 71
1. زاهدِ ظاهرپرست از حالِ ما آگاه نیست
در حقِ ما هر چه گوید جایِ هیچ اکراه نیست
...
راهیست راهِ عشق که هیچش از حافظ شیرازی غزل 72
1. راهیست راهِ عشق که هیچش کناره نیست
آنجا جز آن که جان بسپارند، چاره نیست
...
روشن از پرتوِ رویت نظری از حافظ شیرازی غزل 73
1. روشن از پرتوِ رویت نظری نیست که نیست
مِنَّت خاکِ درت بر بصری نیست که نیست
...
حاصلِ کارگه کون و مکان این از حافظ شیرازی غزل 74
1. حاصلِ کارگه کون و مکان این همه نیست
باده پیش آر که اسبابِ جهان این همه نیست
...
خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ از حافظ شیرازی غزل 75
1. خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
...
جز آستان توام در جهان پناهی از حافظ شیرازی غزل 76
1. جز آستان توام در جهان پناهی نیست
سرِ مرا به جز این در، حواله گاهی نیست
...
بلبلی برگِ گُلی خوش رنگ از حافظ شیرازی غزل 77
1. بلبلی برگِ گُلی خوش رنگ در منقار داشت
و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌هایِ زار داشت
...
دیدی که یار، جز سَرِ جور از حافظ شیرازی غزل 78
1. دیدی که یار، جز سَرِ جور و ستم نداشت
بشکست عهد، وز غمِ ما هیچ غم نداشت
...
کنون که می‌دمد از بوستان از حافظ شیرازی غزل 79
1. کنون که می‌دمد از بوستان نسیمِ بهشت
من و شرابِ فرح بخش و یارِ حورسرشت
...