دارای جهان نصرت دین خسرو کامل از حافظ غزل 304
1. دارای جهان نصرت دین خسرو کامل
یحیی بن مظفر ملک عالم عادل
به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل از حافظ غزل 305
1. به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل
که کس مباد ز کردار ناصواب خجل
اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول از حافظ غزل 306
1. اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول
رسد به دولت وصل تو کار من به اصول
هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل از حافظ غزل 307
1. هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل
هر کو شنید گفتا للهِ دَرُّ قائل
ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل از حافظ غزل 308
1. ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
سلسبیلت کرده جان و دل سبیل
عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام از حافظ غزل 309
1. عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام
مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام از حافظ غزل 310
1. مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام
خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام
عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام از حافظ غزل 311
1. عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام
وز خدا دولت این غم به دعا خواسته‌ام
بُشری اِذِ السّلامةُ حَلَّت بِذی سَلَم از حافظ غزل 312
1. بُشری اِذِ السّلامةُ حَلَّت بِذی سَلَم
للهِ حمدُ مُعتَرِفٍ غایةَ النِّعَم
بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم از حافظ غزل 313
1. بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم
مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم
دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم از حافظ غزل 314
1. دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم
لیکن از لطف لبت صورت جان می‌بستم