در نهانخانه عشرت صنمی از حافظ شیرازی غزل 326
1. در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم
مرا عهدیست با جانان که از حافظ شیرازی غزل 327
1. مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
من که باشم که بر آن خاطر از حافظ شیرازی غزل 328
1. من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت، تاج سرم
جوزا سحر نهاد حمایل برابرم از حافظ شیرازی غزل 329
1. جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
یعنی غلام شاهم و سوگند می‌خورم
تو همچو صبحی و من شمع خلوت از حافظ شیرازی غزل 330
1. تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم
به تیغم گر کشد دستش نگیرم از حافظ شیرازی غزل 331
1. به تیغم گر کشد دستش نگیرم
وگر تیرم زند منت پذیرم
مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم از حافظ شیرازی غزل 332
1. مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم
که پیش چشم بیمارت بمیرم
نماز شام غریبان چو گریه از حافظ شیرازی غزل 333
1. نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه‌های غریبانه قصه پردازم
گر دست رسد در سر زلفین تو از حافظ شیرازی غزل 334
1. گر دست رسد در سر زلفین تو بازم
چون گوی چه سرها که به چوگان تو بازم
در خرابات مغان گر گذر افتد از حافظ شیرازی غزل 335
1. در خرابات مغان گر گذر افتد بازم
حاصل خرقه و سجاده روان دربازم
مژده وصل تو کو کز سر جان از حافظ شیرازی غزل 336
1. مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم
طایر قدسم و از دام جهان برخیزم