در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم از حافظ غزل 326
1. در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم
مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم از حافظ غزل 327
1. مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم از حافظ غزل 328
1. من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت، تاج سرم
جوزا سحر نهاد حمایل برابرم از حافظ غزل 329
1. جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
یعنی غلام شاهم و سوگند می‌خورم
تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم از حافظ غزل 330
1. تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم
به تیغم گر کشد دستش نگیرم از حافظ غزل 331
1. به تیغم گر کشد دستش نگیرم
وگر تیرم زند منت پذیرم
مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم از حافظ غزل 332
1. مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم
که پیش چشم بیمارت بمیرم
نماز شام غریبان چو گریه آغازم از حافظ غزل 333
1. نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه‌های غریبانه قصه پردازم
گر دست رسد در سر زلفین تو بازم از حافظ غزل 334
1. گر دست رسد در سر زلفین تو بازم
چون گوی چه سرها که به چوگان تو بازم
در خرابات مغان گر گذر افتد بازم از حافظ غزل 335
1. در خرابات مغان گر گذر افتد بازم
حاصل خرقه و سجاده روان دربازم
مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم از حافظ غزل 336
1. مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم
طایر قدسم و از دام جهان برخیزم