بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع از حافظ غزل 293
1. بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع
شمع خاور فکند بر همه اطراف شعاع
در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع از حافظ غزل 294
1. در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ از حافظ غزل 295
1. سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ
که تا چو بلبل بیدل کنم علاج دماغ
طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف از حافظ غزل 296
1. طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف
گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف
زبان خامه ندارد سر بیان فراق از حافظ غزل 297
1. زبان خامه ندارد سر بیان فراق
وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق
مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق از حافظ غزل 298
1. مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق
گرت مدام میسر شود زهی توفیق
اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک از حافظ غزل 299
1. اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک
از آن گناه که نفعی رسد به غیر چه باک
هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک از حافظ غزل 300
1. هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک
ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک از حافظ غزل 301
1. ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک
حق نگه دار که من می‌روم الله معک
خوش خبر باشی ای نسیم شمال از حافظ غزل 302
1. خوش خبر باشی ای نسیم شمال
که به ما می‌رسد زمان وصال
شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال از حافظ غزل 303
1. شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال
بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال