ببرد از من قرار و طاقت و هوش از حافظ غزل 282
1. ببرد از من قرار و طاقت و هوش
بت سنگین دل سیمین بناگوش
سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش از حافظ غزل 283
1. سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش
که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش
هاتفی از گوشه میخانه دوش از حافظ غزل 284
1. هاتفی از گوشه میخانه دوش
گفت ببخشند گنه می بنوش
در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش از حافظ غزل 285
1. در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش
دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش از حافظ غزل 286
1. دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش
ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش از حافظ غزل 287
1. ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش
کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش از حافظ غزل 288
1. کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش
معاشر دلبری شیرین و ساقی گلعذاری خوش
مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش از حافظ غزل 289
1. مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
لیکنش مهر و وفا نیست خدایا بدهش
دلم رمیده شد و غافلم من درویش از حافظ غزل 290
1. دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش
ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش از حافظ غزل 291
1. ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع از حافظ غزل 292
1. قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع
که نیست با کسم از بهر مال و جاه نزاع