درد عشقی کشیده‌ام که مپرس از حافظ غزل 270
1. درد عشقی کشیده‌ام که مپرس
زهر هجری چشیده‌ام که مپرس
دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس از حافظ غزل 271
1. دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس
بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش از حافظ غزل 272
1. بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش
اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش از حافظ غزل 273
1. اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
حریف خانه و گرمابه و گلستان باش
به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش از حافظ غزل 274
1. به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
به بوی گل نفسی همدم صبا می‌باش
صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش از حافظ غزل 275
1. صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش
وین زهد خشک را به می خوشگوار بخش
باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش از حافظ غزل 276
1. باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش
بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش
فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش از حافظ غزل 277
1. فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش
شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش از حافظ غزل 278
1. شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش
که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش
خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش از حافظ غزل 279
1. خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
خداوندا نگه دار از زوالش
چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش از حافظ غزل 280
1. چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش
به هر شکسته که پیوست تازه شد جانش
یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش از حافظ غزل 281
1. یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش