ساقی حدیثِ سرو و گل و لاله از حافظ شیرازی غزل 225
1. ساقی حدیثِ سرو و گل و لاله می‌رود
وین بحث با ثَلاثِهٔ غَسّاله می‌رود
...
ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در از حافظ شیرازی غزل 226
1. ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود
...
گر چه بر واعظِ شهر این سخن از حافظ شیرازی غزل 227
1. گر چه بر واعظِ شهر این سخن آسان نشود
تا ریا وَرزَد و سالوس مسلمان نشود
...
گر من از باغِ تو یک میوه از حافظ شیرازی غزل 228
1. گر من از باغِ تو یک میوه بچینم چه شود؟
پیش پایی به چراغِ تو ببینم چه شود؟
...
بخت از دهانِ دوست نشانم از حافظ شیرازی غزل 229
1. بخت از دهانِ دوست نشانم نمی‌دهد
دولت خبر ز رازِ نهانم نمی‌دهد
...
اگر به بادهٔ مُشکین دلم از حافظ شیرازی غزل 230
1. اگر به بادهٔ مُشکین دلم کشد، شاید
که بویِ خیر ز زهدِ ریا نمی‌آید
...
گفتم غمِ تو دارم گفتا غمت از حافظ شیرازی غزل 231
1. گفتم غمِ تو دارم گفتا غمت سر آید
گفتم که ماهِ من شو گفتا اگر برآید
...
بر سرِ آنم که گر ز دست برآید از حافظ شیرازی غزل 232
1. بر سرِ آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سر آید
...
دست از طلب ندارم تا کامِ از حافظ شیرازی غزل 233
1. دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
...
چو آفتاب مِی از مشرقِ پیاله از حافظ شیرازی غزل 234
1. چو آفتاب مِی از مشرقِ پیاله برآید
ز باغِ عارِضِ ساقی هزار لاله برآید
...
زهی خجسته زمانی که یار از حافظ شیرازی غزل 235
1. زهی خجسته زمانی که یار بازآید
به کامِ غمزدگان غمگُسار بازآید
...
اگر آن طایرِ قدسی ز دَرَم از حافظ شیرازی غزل 236
1. اگر آن طایرِ قدسی ز دَرَم بازآید
عمرِ بگذشته به پیرانه سرم بازآید
...