دست از طلب ندارم تا کامِ از حافظ شیرازی غزل 233

1 دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

2 بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر کز آتش درونم دود از کفن برآید

3 بنمای رخ که خَلقی والِه شَوَند و حیران بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

4 جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

5 از حسرتِ دهانش آمد به تنگ جانم خود کامِ تنگدستان کی زان دهن برآید

6 گویند ذکرِ خیرش در خیلِ عشقبازان هر جا که نامِ حافظ در انجمن برآید