آمد ز ازل گوهر معنی کمیاب از قدسی مشهدی رباعی 37
1. آمد ز ازل گوهر معنی کمیاب
آراسته ظاهران ندانند این باب
ای صبح ز فیض نفست عرش جناب از قدسی مشهدی رباعی 38
1. ای صبح ز فیض نفست عرش جناب
وی خرقه رحمت ز تو پوشیده سحاب
چون ساخته شد کار جهان را از قدسی مشهدی رباعی 39
1. چون ساخته شد کار جهان را اسباب
برداشتن چیزی ازان بود صواب
وقت است اگر عنان سپاری از قدسی مشهدی رباعی 40
1. وقت است اگر عنان سپاری به شتاب
با جاذبه شوق چه دریا، چه سراب
بر روی محیط است کف پای حباب از قدسی مشهدی رباعی 41
1. بر روی محیط است کف پای حباب
نگرفته درین بحر، کسی جای حباب
اشک آمده مصدر اثر در همه از قدسی مشهدی رباعی 42
1. اشک آمده مصدر اثر در همه باب
خوش منت‌هاست بر سر از چشم پر آب
هرکس که کند از تو تمنای از قدسی مشهدی رباعی 43
1. هرکس که کند از تو تمنای گلاب
بر چهره خود آب زند جای گلاب
دود دلم آسمان‌گدازست از قدسی مشهدی رباعی 44
1. دود دلم آسمان‌گدازست امشب
چون راه عدم، دور و درازست امشب
مطلب چو بزرگ شد، به بازی از قدسی مشهدی رباعی 45
1. مطلب چو بزرگ شد، به بازی مطلب
بی سعی نیاز، بی‌نیازی مطلب
آن کز هنرش بلند گردد درجات از قدسی مشهدی رباعی 46
1. آن کز هنرش بلند گردد درجات
نقدی به کفش نیست به جز نقد حیات
آن را که قبول، دور اندازد از قدسی مشهدی رباعی 47
1. آن را که قبول، دور اندازد رخت
نابود شود کمالش از پستی بخت
هرچند هنر به کس نخواهد از قدسی مشهدی رباعی 48
1. هرچند هنر به کس نخواهد پرداخت
غربت‌زده را ساز هنر باید ساخت