جان از تو دمی برد دمی دیگر از قدسی مشهدی رباعی 49
1. جان از تو دمی برد دمی دیگر باخت
تن از تو گهی قوی شد و گاه گداخت
...
ناچار به هجر یار می‌باید از قدسی مشهدی رباعی 50
1. ناچار به هجر یار می‌باید ساخت
گر گل نبود، به خار می‌باید ساخت
...
آمد گل و برگ باغ می‌باید از قدسی مشهدی رباعی 51
1. آمد گل و برگ باغ می‌باید ساخت
هنگامه بی‌فراغ می‌باید ساخت
...
فریاد از آن که عز و ذل را از قدسی مشهدی رباعی 52
1. فریاد از آن که عز و ذل را نشناخت
در میکده بود و ذوق مل را نشناخت
...
جان نیست که در آتش جانانه از قدسی مشهدی رباعی 53
1. جان نیست که در آتش جانانه نسوخت
بی گرمی باده هیچ پیمانه نسوخت
...
روزی که وداع آتش هجران از قدسی مشهدی رباعی 54
1. روزی که وداع آتش هجران انگیخت
صبر از دل من، چو دود از آتش، بگریخت
...
برگ از طوبی به کوشش باد از قدسی مشهدی رباعی 55
1. برگ از طوبی به کوشش باد نریخت
اختر به زمین ز سنگ بیداد نریخت
...
ای محو مجاز، دیده بی‌بصرت از قدسی مشهدی رباعی 56
1. ای محو مجاز، دیده بی‌بصرت
هرگز نفتاده بر حقیقت گذرت
...
ای گل، که چنین کرد ز خود از قدسی مشهدی رباعی 57
1. ای گل، که چنین کرد ز خود بی خبرت؟
وی لاله ز عشق کیست داغ جگرت؟
...
بی محنت شب‌گیر و غم ایوارت از قدسی مشهدی رباعی 58
1. بی محنت شب‌گیر و غم ایوارت
زین راه به منزل که رساند بارت؟
...
ای دوست که از تو باصفا شد از قدسی مشهدی رباعی 59
1. ای دوست که از تو باصفا شد صورت
وز صنع تو اعجازنما شد صورت
...
ای عشق، اجل چیست بر شمشیرت؟ از قدسی مشهدی رباعی 60
1. ای عشق، اجل چیست بر شمشیرت؟
بر فرق فلک خورد سر شمشیرت
...