یک قوم، امیدوار از روز از قدسی مشهدی رباعی 61
1. یک قوم، امیدوار از روز نخست
قومی شده ناامید از همت سست
مجنون تو رسوای جهان دگرست از قدسی مشهدی رباعی 62
1. مجنون تو رسوای جهان دگرست
افشاگر این راز، زبان دگرست
دارد ز فریب، چرخ بازیچه‌پرست از قدسی مشهدی رباعی 63
1. دارد ز فریب، چرخ بازیچه‌پرست
محروم ز تحصیل مرادم، پیوست
دانم ندهد به گفتگو وصلش از قدسی مشهدی رباعی 64
1. دانم ندهد به گفتگو وصلش دست
این غصه، لبم را ز سخن‌گفتن بست
خاموشی اهل حال از کردارست از قدسی مشهدی رباعی 65
1. خاموشی اهل حال از کردارست
بودن در کار و وا نگفتن کارست
ای آن که ز هر تعلفت انکارست از قدسی مشهدی رباعی 66
1. ای آن که ز هر تعلفت انکارست
انکار تو از نهایت پندارست
آن را که ز عالم به تجرد کارست از قدسی مشهدی رباعی 67
1. آن را که ز عالم به تجرد کارست
ترک دو جهان برش مگو دشوارست
هرچند کمال آدمی بسیارست از قدسی مشهدی رباعی 68
1. هرچند کمال آدمی بسیارست
فیض از دگری خواستنش در کار است
طبع شررانگیز به شر مجبورست از قدسی مشهدی رباعی 69
1. طبع شررانگیز به شر مجبورست
بدطینت اگر بدی کند معذورست
آن کز ازلش به زهد و تقوی از قدسی مشهدی رباعی 70
1. آن کز ازلش به زهد و تقوی کارست
ترک دو جهان، برش مگو دشوار است
هرچند که نفس درخور شمشیرست از قدسی مشهدی رباعی 71
1. هرچند که نفس درخور شمشیرست
از تنگی عقل، طبع او را زیرست
ایام ز آرزو اگر دست تو بست از قدسی مشهدی رباعی 72
1. ایام ز آرزو اگر دست تو بست
زین نکته در لباس، مقصودی هست