جان زنده بود به عشق تو به از قدسی مشهدی رباعی 85
1. جان زنده بود به عشق تو به جاست
بر ذره ز آفتاب، بس منت‌هاست
...
از نادانی، کس نفتد در کم از قدسی مشهدی رباعی 86
1. از نادانی، کس نفتد در کم و کاست
دانایی ما بلای جان و دل ماست
...
رخسار تو هر کجاست، صبح از قدسی مشهدی رباعی 87
1. رخسار تو هر کجاست، صبح طرب است
گر شام غمی ره برد آنجا، عجب است
...
نیشی که خورد بر دل مجروح از قدسی مشهدی رباعی 88
1. نیشی که خورد بر دل مجروح کجاست
دردی که ازو تازه شود روح کجاست
...
مردم ز فراق منزل یار کجاست از قدسی مشهدی رباعی 89
1. مردم ز فراق منزل یار کجاست
در شهر، دواشناس بیمار کجاست
...
آن دلبر ناپدید خودکام از قدسی مشهدی رباعی 90
1. آن دلبر ناپدید خودکام کجاست
آن پرده‌نشین شهره ایام کجاست
...
ای صبح امید، آفتاب تو کجاست از قدسی مشهدی رباعی 91
1. ای صبح امید، آفتاب تو کجاست
وی ساقی انصاف، شراب تو کجاست
...
ای گلشن سودا، گل داغ تو از قدسی مشهدی رباعی 92
1. ای گلشن سودا، گل داغ تو کجاست
ای انجمن گرم، چراغ تو کجاست
...
دنیا افزون بود وگر کم، از قدسی مشهدی رباعی 93
1. دنیا افزون بود وگر کم، هیچ است
جز دوست، مطالب دو عالم هیچ است
...
جز ذکر خدا هر آنچه گویی از قدسی مشهدی رباعی 94
1. جز ذکر خدا هر آنچه گویی هیچ است
جز شرع نبی رهی که پویی هیچ است
...
محرومی‌ام از صحبت احباب از قدسی مشهدی رباعی 95
1. محرومی‌ام از صحبت احباب بس است
بی‌تابی‌ام از آه جگرتاب بس است
...
گر عشق مرا شود خریدار بس از قدسی مشهدی رباعی 96
1. گر عشق مرا شود خریدار بس است
ور غم بودم مونس و غمخوار بس است
...