جان زنده بود به عشق تو به جاست از قدسی مشهدی رباعی 85
1. جان زنده بود به عشق تو به جاست
بر ذره ز آفتاب، بس منت‌هاست
از نادانی، کس نفتد در کم و کاست از قدسی مشهدی رباعی 86
1. از نادانی، کس نفتد در کم و کاست
دانایی ما بلای جان و دل ماست
رخسار تو هر کجاست، صبح طرب است از قدسی مشهدی رباعی 87
1. رخسار تو هر کجاست، صبح طرب است
گر شام غمی ره برد آنجا، عجب است
نیشی که خورد بر دل مجروح کجاست از قدسی مشهدی رباعی 88
1. نیشی که خورد بر دل مجروح کجاست
دردی که ازو تازه شود روح کجاست
مردم ز فراق منزل یار کجاست از قدسی مشهدی رباعی 89
1. مردم ز فراق منزل یار کجاست
در شهر، دواشناس بیمار کجاست
آن دلبر ناپدید خودکام کجاست از قدسی مشهدی رباعی 90
1. آن دلبر ناپدید خودکام کجاست
آن پرده‌نشین شهره ایام کجاست
ای صبح امید، آفتاب تو کجاست از قدسی مشهدی رباعی 91
1. ای صبح امید، آفتاب تو کجاست
وی ساقی انصاف، شراب تو کجاست
ای گلشن سودا، گل داغ تو کجاست از قدسی مشهدی رباعی 92
1. ای گلشن سودا، گل داغ تو کجاست
ای انجمن گرم، چراغ تو کجاست
دنیا افزون بود وگر کم، هیچ است از قدسی مشهدی رباعی 93
1. دنیا افزون بود وگر کم، هیچ است
جز دوست، مطالب دو عالم هیچ است
جز ذکر خدا هر آنچه گویی هیچ است از قدسی مشهدی رباعی 94
1. جز ذکر خدا هر آنچه گویی هیچ است
جز شرع نبی رهی که پویی هیچ است
محرومی‌ام از صحبت احباب بس است از قدسی مشهدی رباعی 95
1. محرومی‌ام از صحبت احباب بس است
بی‌تابی‌ام از آه جگرتاب بس است
گر عشق مرا شود خریدار بس است از قدسی مشهدی رباعی 96
1. گر عشق مرا شود خریدار بس است
ور غم بودم مونس و غمخوار بس است