هرچند خرد جلوه دهد سامان از قدسی مشهدی رباعی 13
1. هرچند خرد جلوه دهد سامان را
از جهل نجات کی دهد نادان را؟
...
عالم که اله آفریده‌ست از قدسی مشهدی رباعی 14
1. عالم که اله آفریده‌ست آن را
بد گفتن آن، رخنه کند ایمان را
...
از بدنامی چه باک بدنامان از قدسی مشهدی رباعی 15
1. از بدنامی چه باک بدنامان را؟
کس چون شکند شکسته‌اندامان را؟
...
باید به مدارا طلبید آن از قدسی مشهدی رباعی 16
1. باید به مدارا طلبید آن مه را
سرعت نبود هنر دل آگه را
...
کی قدر شود بلند هر کوته از قدسی مشهدی رباعی 17
1. کی قدر شود بلند هر کوته را؟
در خور نبود شهی، گدای شه را
...
با فقر چه قدر، دنیی و عقبی از قدسی مشهدی رباعی 18
1. با فقر چه قدر، دنیی و عقبی را؟
دارد همه کس مسلم این دعوی را
...
بردیم به چرخ آه شررناکی از قدسی مشهدی رباعی 19
1. بردیم به چرخ آه شررناکی را
بستیم به پای شعله خاشاکی را
...
بگذار چو آه، آسمان‌پویی از قدسی مشهدی رباعی 20
1. بگذار چو آه، آسمان‌پویی را
چون اشک مکن پیشه زمین‌شویی را
...
در حضرت دوست انس جان را از قدسی مشهدی رباعی 21
1. در حضرت دوست انس جان را چه بقا
باقی همه اوست، این و آن را چه بقا
...
هرگز نکشد مد طمع، خامه از قدسی مشهدی رباعی 22
1. هرگز نکشد مد طمع، خامه ما
از حرف قناعت است پر نامه ما
...
عاقل ز سراب، در گمان دریا از قدسی مشهدی رباعی 23
1. عاقل ز سراب، در گمان دریا
عاشق نشنیده‌ست کران دریا
...
عالِم که به جاهلش سوال از قدسی مشهدی رباعی 24
1. عالِم که به جاهلش سوال است و جواب
پیوسته به جهل یابد از خلق، خطاب
...