هرکه امشب می نمی‌نوشد به ما منسوب نیست از قدسی مشهدی غزل 60
1. هرکه امشب می نمی‌نوشد به ما منسوب نیست
پارسا در حلقه مستان نشستن خوب نیست
طبعم ز باده چون گل سیراب روشن است از قدسی مشهدی غزل 61
1. طبعم ز باده چون گل سیراب روشن است
آیینه من است که از آب روشن است
دلی که عشق نکردش چو لاله داغ کجاست از قدسی مشهدی غزل 62
1. دلی که عشق نکردش چو لاله داغ کجاست
خبر دهید که فانوس بی‌چراغ کجاست
دل یکی وز هر طرف بر سینه داغ دیگری‌ست از قدسی مشهدی غزل 63
1. دل یکی وز هر طرف بر سینه داغ دیگری‌ست
بهر یک پروانه از هر سو چراغ دیگری‌ست
بی تو شب تا روز چون شمعم به چشم تر گذشت از قدسی مشهدی غزل 64
1. بی تو شب تا روز چون شمعم به چشم تر گذشت
اشک دامانم گرفت و آتشم از سر گذشت
گذشت فصل گل و رغبت چمن باقی‌ست از قدسی مشهدی غزل 65
1. گذشت فصل گل و رغبت چمن باقی‌ست
وداع کرد شراب و خمار من باقی‌ست
گشته پنهان از نظر آن‌کس که صیاد من است از قدسی مشهدی غزل 66
1. گشته پنهان از نظر آن‌کس که صیاد من است
عالمی را برده از یاد آنکه در یاد من است
عافیت سینه‌خراش جگر ریش من است از قدسی مشهدی غزل 67
1. عافیت سینه‌خراش جگر ریش من است
نیک‌خواهم بود آن‌کس که بداندیش من است
آسمان پوشیده نیلی جان من غمناک چیست از قدسی مشهدی غزل 68
1. آسمان پوشیده نیلی جان من غمناک چیست
دیگری دارد مصیبت بر سر من خاک چیست
زاهد ز منع تو دل صد بینوا شکست از قدسی مشهدی غزل 69
1. زاهد ز منع تو دل صد بینوا شکست
خون پیاله ریختی و رنگ ما شکست
چشم عیبت چو نباشد گل و خاشاک یکی‌ست از قدسی مشهدی غزل 70
1. چشم عیبت چو نباشد گل و خاشاک یکی‌ست
پاک‌بین را همه جانب نظر پاک یکی‌ست
از خارخار وصل گلم دل فگار نیست از قدسی مشهدی غزل 71
1. از خارخار وصل گلم دل فگار نیست
محرومی‌ام گلی‌ست کش آسیب خار نیست