غنچه بی لعل تو زندانی گلشن باشد از قدسی مشهدی غزل 167
1. غنچه بی لعل تو زندانی گلشن باشد
لاله را بی تو گل داغ به دامن باشد
کی غم دهر خراب می نابم دارد؟ از قدسی مشهدی غزل 168
1. کی غم دهر خراب می نابم دارد؟
لعل می‌گون تو مایل به شرابم دارد
شمع وصلت هرکه را شب خانه روشن می‌کند از قدسی مشهدی غزل 169
1. شمع وصلت هرکه را شب خانه روشن می‌کند
روزنش در خانه، کار چشم دشمن می‌کند
چون غنچه دلم از نم خون زنگ برآورد از قدسی مشهدی غزل 170
1. چون غنچه دلم از نم خون زنگ برآورد
خون دل من عاقبت این رنگ برآورد
نشاط ما اسیران از دل اندوهگین باشد از قدسی مشهدی غزل 171
1. نشاط ما اسیران از دل اندوهگین باشد
نمی‌بندیم لب از خنده، تا خاطر غمین باشد
نه هرکه مرد ازو در جهان اثر ماند از قدسی مشهدی غزل 172
1. نه هرکه مرد ازو در جهان اثر ماند
ز صد چراغ یکی زنده تا سحر ماند
طایر عشقم و از شعله پرم ساخته‌اند از قدسی مشهدی غزل 173
1. طایر عشقم و از شعله پرم ساخته‌اند
مگر از جوهر فیض نظرم ساخته‌اند؟
کی بی توام نظاره به چشم آشنا شود؟ از قدسی مشهدی غزل 174
1. کی بی توام نظاره به چشم آشنا شود؟
بنمای روی خود که مرا دیده وا شود
باز تیر ستمت رخنه‌گر جان که شد؟ از قدسی مشهدی غزل 175
1. باز تیر ستمت رخنه‌گر جان که شد؟
دست بیداد تو مخصوص گریبان که شد؟
مرا چو کار بدان زلف تابدار افتاد از قدسی مشهدی غزل 176
1. مرا چو کار بدان زلف تابدار افتاد
نماند تاب دل و عقده‌ام به کار افتاد
چشم ترم گهی که به آن خاک پا رسد از قدسی مشهدی غزل 177
1. چشم ترم گهی که به آن خاک پا رسد
باشد چنان که تشنه به آب بقا رسد
کسی چگونه دلم را پی سراغ شود از قدسی مشهدی غزل 178
1. کسی چگونه دلم را پی سراغ شود
که در سراغ دلم خضر بی‌دماغ شود