عالمی را کرده سرگردان طواف کوی تو از قصاب کاشانی غزل 275
1. عالمی را کرده سرگردان طواف کوی تو
می‌نماید کج به مردم قبله ابروی تو
درد او هرچند بسیار است در جان باش گو از قصاب کاشانی غزل 276
1. درد او هرچند بسیار است در جان باش گو
یار از این معنی خبردار است پنهان باش گو
رفتی ز چشم و ماند به‌جا ماجرای تو از قصاب کاشانی غزل 277
1. رفتی ز چشم و ماند به‌جا ماجرای تو
خالی است در دو دیده‌ام ای دوست جای تو
بیا ای بلبل از من گفتگوهای حزین بشنو از قصاب کاشانی غزل 278
1. بیا ای بلبل از من گفتگوهای حزین بشنو
حدیث دردناک از خاطر اندوهگین بشنو
حدیث شام هجر از بلبل طرف چمن بشنو از قصاب کاشانی غزل 279
1. حدیث شام هجر از بلبل طرف چمن بشنو
رموز غنچه را گل‌چین چه می‌داند ز من بشنو
به خطّش می‌توان گردید رام آهسته آهسته از قصاب کاشانی غزل 280
1. به خطّش می‌توان گردید رام آهسته آهسته
که قرآن می‌توان خواندن تمام آهسته آهسته
می‌رسی از راه و بهر ما صفا آورده‌ای از قصاب کاشانی غزل 281
1. می‌رسی از راه و بهر ما صفا آورده‌ای
از دیار حسن سوقات وفا آورده‌ای
شد از فراق توام قامت کشیده خمیده از قصاب کاشانی غزل 282
1. شد از فراق توام قامت کشیده خمیده
هزار خار ملامت به پای دیده خلیده
منم در عاشقی هم‌طالع پروانه افتاده از قصاب کاشانی غزل 283
1. منم در عاشقی هم‌طالع پروانه افتاده
ز رخسار تو صد جا آتشم در خانه افتاده
ای نگه با نظرت هم می و هم میخانه از قصاب کاشانی غزل 284
1. ای نگه با نظرت هم می و هم میخانه
گردش چشم تو هم ساقی و هم پیمانه
با صبر ساختم به وفا می‌برم پناه از قصاب کاشانی غزل 285
1. با صبر ساختم به وفا می‌برم پناه
مردم ز درد او به دوا می‌برم پناه
کی جز لبش به جای دگر می‌برم پناه از قصاب کاشانی غزل 286
1. کی جز لبش به جای دگر می‌برم پناه
مور خطم به تنگ شکر می‌برم پناه