عاشقم عاشقم به یار قسم از قصاب کاشانی غزل 239
1. عاشقم عاشقم به یار قسم
به وصال تو ای نگار قسم
در هر دو جهان عاقل و فرزانه نباشم از قصاب کاشانی غزل 240
1. در هر دو جهان عاقل و فرزانه نباشم
گر آنکه گرفتار تو جانانه نباشم
بر میان تاری ز زلف یار می‌خواهد دلم از قصاب کاشانی غزل 241
1. بر میان تاری ز زلف یار می‌خواهد دلم
سبحه را افکنده و زنّار می‌خواهد دلم
مردیم ز غم تا به تو خودکام رسیدیم از قصاب کاشانی غزل 242
1. مردیم ز غم تا به تو خودکام رسیدیم
از سایه تیغت به سرانجام رسیدیم
شبی ای مه به پابوست رسیدن آرزو دارم از قصاب کاشانی غزل 243
1. شبی ای مه به پابوست رسیدن آرزو دارم
دو بیت از لعل جان‌بخشت شنیدن آرزو دارم
سوختم مهر یار را نازم از قصاب کاشانی غزل 244
1. سوختم مهر یار را نازم
گرمی آن نگار را نازم
درون آشیان از بیضه تا من سر برآوردم از قصاب کاشانی غزل 245
1. درون آشیان از بیضه تا من سر برآوردم
ز تیر غمزه و بیداد خوبان پر برآوردم
گر در این ظلمت چراغی پیش پا می‌داشتم از قصاب کاشانی غزل 246
1. گر در این ظلمت چراغی پیش پا می‌داشتم
راه بر سرچشمه آب بقا می‌داشتم
ای ز آتش حسن تو شبستان وفا گرم از قصاب کاشانی غزل 247
1. ای ز آتش حسن تو شبستان وفا گرم
وز شعله رخستار تو هنگامه ما گرم
کارم ز عقل راست نشد بر جنون زدم از قصاب کاشانی غزل 248
1. کارم ز عقل راست نشد بر جنون زدم
سنگی به شیشه فلک واژگون زدم
کجاست دیده که رو سوی یار خویش کنم از قصاب کاشانی غزل 249
1. کجاست دیده که رو سوی یار خویش کنم
علاج درد دل بی‌قرار خویش کنم
به بزم دهر حرف دشمنی عام است می‌دانم از قصاب کاشانی غزل 250
1. به بزم دهر حرف دشمنی عام است می‌دانم
لبی کز شکوه نگشاید لب جام است می‌دانم