ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر از قصاب کاشانی غزل 167
1. ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر
محراب دعا گوشه ابروی رفوگر
...
1. ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر
محراب دعا گوشه ابروی رفوگر
...
1. در قفس جا دارم و غافل ز صیادم هنوز
والهم چندان که میپندارم آزادم هنوز
...
1. تار قانون جهان ساز نگردد هرگز
به کس این ساز همآواز نگردد هرگز
...
1. آن روز که کردند به دل تخم وفا سبز
شد درد فراوان و نگردید دوا سبز
...
1. با دل غمدیدهای صیدافکن عاشقنواز
میکند بسیار خوبی عمر مژگانت دراز
...
1. گر شوی آشنا به سوز و گداز
به تو درها شود به عشرت باز
...
1. بازم از خون جگر دیده تر شد لبریز
پایت از چشم من آلوده نگردد، پرهیز
...
1. در دلم عیشی که میبینم غم یار است و بس
زخمهای ناوک مژگان دلدار است و بس
...
1. آنچه ناید هرگزم از دست تدبیر است و بس
گردنم در حلقه فرمان تقدیر است و بس
...
1. غرقه دریای عشقیم از کنار ما مپرس
خانه بر دوشیم چون موج از دیار ما مپرس
...
1. حجاب از رخ چو بردارد نگاهش
ز هر بیدل خبر دارد نگاهش
...
1. گه انیس دشت و گاهی محرم گلزار باش
وانگه از اسرار هرجا میرسی ستار باش
...