ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر از قصاب کاشانی غزل 167
1. ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر
محراب دعا گوشه ابروی رفوگر
در قفس جا دارم و غافل ز صیادم هنوز از قصاب کاشانی غزل 168
1. در قفس جا دارم و غافل ز صیادم هنوز
والهم چندان که می‌پندارم آزادم هنوز
تار قانون جهان ساز نگردد هرگز از قصاب کاشانی غزل 169
1. تار قانون جهان ساز نگردد هرگز
به کس این ساز هم‌آواز نگردد هرگز
آن روز که کردند به دل تخم وفا سبز از قصاب کاشانی غزل 170
1. آن روز که کردند به دل تخم وفا سبز
شد درد فراوان و نگردید دوا سبز
با دل غم‌دیده‌ای صیدافکن عاشق‌نواز از قصاب کاشانی غزل 171
1. با دل غم‌دیده‌ای صیدافکن عاشق‌نواز
می‌کند بسیار خوبی عمر مژگانت دراز
گر شوی آشنا به سوز و گداز از قصاب کاشانی غزل 172
1. گر شوی آشنا به سوز و گداز
به تو درها شود به عشرت باز
بازم از خون جگر دیده تر شد لبریز از قصاب کاشانی غزل 173
1. بازم از خون جگر دیده تر شد لبریز
پایت از چشم من آلوده نگردد، پرهیز
در دلم عیشی که می‌بینم غم یار است و بس از قصاب کاشانی غزل 174
1. در دلم عیشی که می‌بینم غم یار است و بس
زخم‌های ناوک مژگان دلدار است و بس
آنچه ناید هرگزم از دست تدبیر است و بس از قصاب کاشانی غزل 175
1. آنچه ناید هرگزم از دست تدبیر است و بس
گردنم در حلقه فرمان تقدیر است و بس
غرقه دریای عشقیم از کنار ما مپرس از قصاب کاشانی غزل 176
1. غرقه دریای عشقیم از کنار ما مپرس
خانه بر دوشیم چون موج از دیار ما مپرس
حجاب از رخ چو بردارد نگاهش از قصاب کاشانی غزل 177
1. حجاب از رخ چو بردارد نگاهش
ز هر بیدل خبر دارد نگاهش
گه انیس دشت و گاهی محرم گلزار باش از قصاب کاشانی غزل 178
1. گه انیس دشت و گاهی محرم گلزار باش
وانگه از اسرار هرجا می‌رسی ستار باش