در دل خیال یار بسی جلوه می‌کند از قصاب کاشانی غزل 144
1. در دل خیال یار بسی جلوه می‌کند
طاووس قدس در قفسی جلوه می‌کند
آن کس که شبی دیده بیدار ندارد از قصاب کاشانی غزل 145
1. آن کس که شبی دیده بیدار ندارد
راهی به سراپرده اسرار ندارد
ز من دل برده دلداری که از اهل وفا رنجد از قصاب کاشانی غزل 146
1. ز من دل برده دلداری که از اهل وفا رنجد
نماید صلح با بیگانه و از آشنا رنجد
چون شامِ قدر بر همه مستور می‌شود از قصاب کاشانی غزل 147
1. چون شامِ قدر بر همه مستور می‌شود
زین روی پای تا به سرش نور می‌شود
هر دل که تیر غمزه او را هدف شود از قصاب کاشانی غزل 148
1. هر دل که تیر غمزه او را هدف شود
باران ابر رحمت حق را صدف شود
سوختم از هجر تا جانان به فریادم رسد از قصاب کاشانی غزل 149
1. سوختم از هجر تا جانان به فریادم رسد
ساختم با درد تا درمان به فریادم رسد
خوب‌رویان چون سپاه غمزه را رو می‌دهند از قصاب کاشانی غزل 150
1. خوب‌رویان چون سپاه غمزه را رو می‌دهند
منصب شمشیر داری را به ابرو می‌دهند
نه همین زآتش عشقت دل و جان می‌سوزد از قصاب کاشانی غزل 151
1. نه همین زآتش عشقت دل و جان می‌سوزد
عشق روی تو به آنی دو جهان می‌سوزد
عشق‌بازان جمله گلچین گلستان تواند از قصاب کاشانی غزل 152
1. عشق‌بازان جمله گلچین گلستان تواند
گل‌رخان خار سر دیوار بستان تواند
به چشم عبرت اوضاع جهان گر، دیدنی دارد از قصاب کاشانی غزل 153
1. به چشم عبرت اوضاع جهان گر، دیدنی دارد
به روز خویشتن چون صبح هم خندیدنی دارد
ای تیغ غمزه تو به وقت غضب لذیذ از قصاب کاشانی غزل 154
1. ای تیغ غمزه تو به وقت غضب لذیذ
هنگامه غم تو به وقت طرب لذیذ
پس از دیدار قاصد چون فتادم دیده بر کاغذ از قصاب کاشانی غزل 155
1. پس از دیدار قاصد چون فتادم دیده بر کاغذ
شد افشان بس که اشک حسرتم پاشیده بر کاغذ