برافکندی ز رخ تا پرده ظلمت از قصاب کاشانی غزل 108
1. برافکندی ز رخ تا پرده ظلمت از جهان گم شد
نمودی چهره تا خورشید را نام و نشان گم شد
...
لبش بر گردن عاشق بسی حقّ از قصاب کاشانی غزل 109
1. لبش بر گردن عاشق بسی حقّ نمک دارد
به تیغ غمزه‌اش گردد گرفتار آن که شک دارد
...
نگاهم چون دچار عارض آن از قصاب کاشانی غزل 110
1. نگاهم چون دچار عارض آن دل‌ربا گردد
حیا از هر دو جانب سدّ راه مدعا گردد
...
عاقبت کوی تو ما را مسکن از قصاب کاشانی غزل 111
1. عاقبت کوی تو ما را مسکن دل می‌شود
هرکجا پا ماند از رفتار منزل می‌شود
...
دلم شبی که به شکّر لبی خطاب از قصاب کاشانی غزل 112
1. دلم شبی که به شکّر لبی خطاب ندارد
چو کودکی است که از بهر شیر خواب ندارد
...
گاه آبادم نماید گاه ویرانم از قصاب کاشانی غزل 113
1. گاه آبادم نماید گاه ویرانم کند
چرخ سرگردان نمی‌دانم چه با جانم کند
...
سر در ره جانانه فدا شد چه از قصاب کاشانی غزل 114
1. سر در ره جانانه فدا شد چه به جا شد
از گردنم این دین ادا شد چه به جا شد
...
عجب مدار گرم دل ز دیدگان از قصاب کاشانی غزل 115
1. عجب مدار گرم دل ز دیدگان بچکد
ز شوق تیغ تو خون گردد آن زمان بچکد
...
نشستن با تو و بر خود نبالیدن از قصاب کاشانی غزل 116
1. نشستن با تو و بر خود نبالیدن ستم باشد
تو را دیدن دگر در پوست گنجیدن ستم باشد
...
آن سرو سیم‌اندام من چون از قصاب کاشانی غزل 117
1. آن سرو سیم‌اندام من چون از گلستان بگذرد
موج لطافت جو به جو از هر خیابان بگذرد
...
تا دست شانه در شکن زلف یار از قصاب کاشانی غزل 118
1. تا دست شانه در شکن زلف یار بود
روزم ز رشگ تیره چو شب‌های تار بود
...
ز وصلش دور بودم جان ز بس از قصاب کاشانی غزل 119
1. ز وصلش دور بودم جان ز بس می‌رفت و می‌آمد
نگشتم محرم آنجا تا نفس می‌رفت و می‌آمد
...