رباعیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 داری چه هراس جان ستانی از مرگ؟ می جوی حیات جاودانی از مرگ

2 از سوز حرارت غریزی داغم ناسازترست زندگانی از مرگ

1 شب چیست سویدای دل اهل کمال سرمایه ده حسن به زلف و خط و خال

2 معراجی نبی به شب از آن بود که نیست وقتی شایسته تر ز شب بهر وصال

1 این رسم که بخشیده شاهی هر سال آید به کفم ز جواجه تاشان به سؤال

2 ماناست بدان که هر چه افشاند ابر از شاخ رسد به سبزه پای نهال

1 شام آمد و رفت سر به پابوس خیال بر تخت شهی نشست کاووس خیال

2 از گردش گونه گونه اشکال نجوم گردید دماغ دهر فانوس خیال

1 در عشق بود عرض تمنا مشکل کاینجاست نفس غرقه به خونابه دل

2 در بادیه ای فتاده راهم که دروست پاها ز گداز زهره خاک به گل

1 آن را که بود درستیی در فرجام هم محرم خاص آید و هم مرجع عام

2 آسان نبود کشاکش پاس قبول زنهار نگردی به نکویی بدنام

1 شاها هر چند وایه جوی آمده ام دانی که چه مایه نغزگوی آمده ام

2 رنگم که بهار را به روی آمده ام آبم که محیط را به جوی آمده ام

1 هر چند شبی که میهمانش کردم بر خویش به لابه مهربانش کردم

2 آه از دل هیچگه میاسای که من در وصل ز خویش بدگمانش کردم

1 رنجورم و می به دهر درمان بودم نیروی دل و روشنی جان بودم

2 گفتم به پدر که خو به می نوشی کن تا باده به میراث فراوان بودم

1 در سینه ز غم زخم سنانی دارم چشم و دل خونابه فشانی دارم

2 دانی که مرا چون تو نمی باید هیچ ای فارغ از آن که جسم و جانی دارم