خواهم که دگر سخن به پیغاره از غالب دهلوی رباعی 85
1. خواهم که دگر سخن به پیغاره نم
تا جان ستم رسیده را چاره کنم
...
شرطست که بهر ضبط آداب و از غالب دهلوی رباعی 86
1. شرطست که بهر ضبط آداب و رسوم
خیزد بعد از نبی امام معصوم
...
در عهد تو و منست در هفت اقلیم از غالب دهلوی رباعی 87
1. در عهد تو و منست در هفت اقلیم
برخاستن امید و خون گشتن بیم
...
تا میکش و جوهر دو سخنور از غالب دهلوی رباعی 88
1. تا میکش و جوهر دو سخنور داریم
شأن دگر و شوکت دیگر داریم
...
زین سان که همیشه در روانی از غالب دهلوی رباعی 89
1. زین سان که همیشه در روانی ماییم
سرچشمه راز آسمانی ماییم
...
نازم به نشاط این چنین برگشتن از غالب دهلوی رباعی 90
1. نازم به نشاط این چنین برگشتن
رمزیست نهفته اندرین برگشتن
...
شرطست به دهر در مظفر گشتن از غالب دهلوی رباعی 91
1. شرطست به دهر در مظفر گشتن
اسباب دلاوری میسر گشتن
...
غالب چو ز دامگه بدر جستم از غالب دهلوی رباعی 92
1. غالب چو ز دامگه بدر جستم من
آخر ز چه بود این همه برگشتن
...
بر قول تو اعتماد نتوان از غالب دهلوی رباعی 93
1. بر قول تو اعتماد نتوان کردن
خود را به گزاف شاد نتوان کردن
...
هر چند توان بی سر و سامان از غالب دهلوی رباعی 94
1. هر چند توان بی سر و سامان بودن
بازیچه خوی زشت نتوان بودن
...
ای تیره زمین که بوده ای از غالب دهلوی رباعی 95
1. ای تیره زمین که بوده ای بستر من
هر خاک که با تست همه بر سر من
...
راهی ست ز عبد تا حضور الله از غالب دهلوی رباعی 96
1. راهی ست ز عبد تا حضور الله
خواهی تو درازگیر و خواهی کوتاه
...