آنم که به پیمانه من ساقی از غالب دهلوی رباعی 61
1. آنم که به پیمانه من ساقی دهر
ریزد همه درد و درد و تلخابه زهر
...
دی دوست به بزم باده ام خواند از غالب دهلوی رباعی 62
1. دی دوست به بزم باده ام خواند به ناز
وانگه ورق مهر بگرداند به ناز
...
خوابی که بود نشان بخت فیروز از غالب دهلوی رباعی 63
1. خوابی که بود نشان بخت فیروز
دیده ست به روز شاه گیتی افروز
...
ای روی تو همچو مهر گیتی از غالب دهلوی رباعی 64
1. ای روی تو همچو مهر گیتی افروز
وی بخت تو در جهانستانی فیروز
...
چون درد ته پیاله باقی ست از غالب دهلوی رباعی 65
1. چون درد ته پیاله باقی ست هنوز
شادم که بهار لاله باقی ست هنوز
...
ای داده به باد عمر در لهو از غالب دهلوی رباعی 66
1. ای داده به باد عمر در لهو و فسوس
زنهار مشو ز زحمت حق مأیوس
...
ای آن که دهی مایه کم و خواهش از غالب دهلوی رباعی 67
1. ای آن که دهی مایه کم و خواهش بیش
آن روز که وقت بازپرس آید پیش
...
زین موی که بر میان تست ای از غالب دهلوی رباعی 68
1. زین موی که بر میان تست ای بدکیش
باشدت کمرت خجل ز بی برگی خویش
...
در بزم نشاط خستگان را چه از غالب دهلوی رباعی 69
1. در بزم نشاط خستگان را چه نشاط
از عربده پای بستگان را چه نشاط
...
در باغ مراد ما ز بیداد تگرگ از غالب دهلوی رباعی 70
1. در باغ مراد ما ز بیداد تگرگ
نی نخل به جای ماند نی شاخ نه برگ
...
داری چه هراس جان ستانی از غالب دهلوی رباعی 71
1. داری چه هراس جان ستانی از مرگ؟
می جوی حیات جاودانی از مرگ
...
شب چیست سویدای دل اهل کمال از غالب دهلوی رباعی 72
1. شب چیست سویدای دل اهل کمال
سرمایه ده حسن به زلف و خط و خال
...