رباعیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 آن مرد که زن گرفت دانا نبود از غصه فراغتش همانا نبود

2 دارد به جهان خانه و زن نیست درو نازم به خدا چرا توانا نبود؟

1 زانجا که دلم به وهم در بند نبود با هیچ علاقه سخت پیوند نبود

2 مقصود من از کعبه و آهنگ سفر جز ترک دیار و زن و فرزند نبود

1 منصور غمش ز نکته چینان چه بود؟ در راست خطر ز همنشینان چه بود؟

2 چون عاقبت یگانه بینان دارست دریاب که انجام دوبینان چه بود

1 هر چند خرد ز تاب می پست شود وز ضعف خرد وهم قویدست شود

2 هر کس که خرد دارد ازین جوهر ناب آن مایه چرا خورد که بدمست شود؟

1 باید که جهانی دگر ایجاد شود تا کلبه ویران من آباد شود

2 در عالم انبساط از من خوشتر مطرب که به سوز دگران شاد شود

1 باید که دلت ز غصه در هم نشود از رفتن زر دستخوش غم نشود

2 این سیم و زرست خواجه این سیم و زرست غم نیست که هر چند خوری کم نشود

1 زین رنگ که در گلشن احباب دمید پژمرد گل و لاله شاداب دمید

2 در کلبه اقبال ترقی طلبان گر مهر فرو نشست مهتاب دمید

1 خواندیم سخنهای محبت بسیار راندیم سخنهای محبت بسیار

2 رفتیم آخر ز عالم و در عالم ماندیم سخنهای محبت بسیار

1 بازی خور روزگار بودم همه عمر از بخت امیدوار بودم همه عمر

2 بی مایه به فکر سود ماندم همه جا بی وعده در انتظار بودم همه عمر

1 شرطست که روی دل خراشم همه عمر خونابه به رخ ز دیده پاشم همه عمر

2 کافر باشم اگر به مرگ مؤمن چون کعبه سیه پوش نباشم همه عمر