رباعیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 شرطست به دهر در مظفر گشتن اسباب دلاوری میسر گشتن

2 جامی ز شراب ارغوانی باید آن را که بود هوای خاور گشتن

1 غالب چو ز دامگه بدر جستم من آخر ز چه بود این همه برگشتن

2 باید که کنم هزار نفرین بر خویش لیکن به زبان جاده راه وطن

1 بر قول تو اعتماد نتوان کردن خود را به گزاف شاد نتوان کردن

2 از کثرت وعده های پی در پی تو یک وعده درست یاد نتوان کردن

1 هر چند توان بی سر و سامان بودن بازیچه خوی زشت نتوان بودن

2 بالله که ز دشنه بر جگر سخت ترست از کرده خویشتن پشیمان بودن

1 ای تیره زمین که بوده ای بستر من هر خاک که با تست همه بر سر من

2 زر بهر کسان و بهر من دانه و دام ای مادر دیگران و مادندر من

1 راهی ست ز عبد تا حضور الله خواهی تو درازگیر و خواهی کوتاه

2 این کوثر و طوبی که نشانها دارد سرچشمه و سایه ای ست در نیمه راه

1 ای آن که گرفته ام به کوی تو پناه رانی چو به عنف از در خویشم ناگاه

2 تا کعبه روم ز درگهت رو به قفا چون بگذرم از کعبه نهم روی به راه

1 یارب به جهانیان دل خرم ده در دعوی جنت آشتی با هم ده

2 شداد پسر نداشت باغش از تست آن مسکن آدم به بنی آدم ده

1 هر چند که زشت و ناسزاییم همه در عهده رحمت خداییم همه

2 ور جلوه دهد چنان که ماییم همه شایسته نفت و بوریاییم همه

1 ای جام شراب شادکامی زده ای در جور دم از بلندنامی زده ای

2 یاد آر ز من چو بینی اندر راهی تنها رو خسته خرامی زده ای