تا میکش و جوهر دو سخنور از غالب دهلوی رباعی 88

1 مدام محرم صهبا بود پیاله ما به گرد مهر تنیده ست خط هاله ما

2 زهی ز گرمی خویت نفس گرانمایه گداز ناله ما آبیار ناله ما

1 به خلوت مژده نزدیکی یارست پهلو را فریب امتحان پاکبازی داده ام او را

2 ز محو پرده محمل، مگو فرهاد را میرم که می خاید به ذوق فتنه شادروان مشکو را

1 پس از عمری که فرسودم به مشق پارسایی‌ها گدا گفت و به من تن درنداد از خودنمایی‌ها

2 فغان زان بلهوس برکش محبت پیشه کش کز من رباید حرف و آموزد به دشمن آشنایی‌ها