منع ما از باده عرض احتسابی بیش نیست از غالب دهلوی غزل 96
1. منع ما از باده عرض احتسابی بیش نیست
محتسب افشرده انگور، آبی بیش نیست
دل بردن ازین شیوه عیانست و عیان نیست از غالب دهلوی غزل 97
1. دل بردن ازین شیوه عیانست و عیان نیست
دانی که مرا بر تو گمانست و گمان نیست
چه فتنه ها که در اندازه گمان تو نیست از غالب دهلوی غزل 98
1. چه فتنه ها که در اندازه گمان تو نیست
قیامت ست دل دیر مهربان تو نیست
یاد از عدو نیارم وین هم ز دوربینی ست از غالب دهلوی غزل 99
1. یاد از عدو نیارم وین هم ز دوربینی ست
کاندر دلم گذشتن با دوست همنشینی ست
خواست کز ما رنجد و تقریب رنجیدن نداشت از غالب دهلوی غزل 100
1. خواست کز ما رنجد و تقریب رنجیدن نداشت
جرم غیر از دوست پرسیدم و پرسیدن نداشت
گل را به جرم عربده رنگ و بو گرفت از غالب دهلوی غزل 101
1. گل را به جرم عربده رنگ و بو گرفت
راه سخن به عاشق آزرم جو گرفت
ساخت ز راستی به غیر ترک فسونگری گرفت از غالب دهلوی غزل 102
1. ساخت ز راستی به غیر ترک فسونگری گرفت
زهره به طالع عدو شیوه مشتری گرفت
بس که از تاب نگاه تو ز آسودن رفت از غالب دهلوی غزل 103
1. بس که از تاب نگاه تو ز آسودن رفت
باده چون رنگ خود از شیشه به پالودن رفت
یار در عهد شبابم به کنار آمد و رفت از غالب دهلوی غزل 104
1. یار در عهد شبابم به کنار آمد و رفت
همچو عیدی که در ایام بهار آمد و رفت
دل برد و حق آنست که دلبر نتوان گفت از غالب دهلوی غزل 105
1. دل برد و حق آنست که دلبر نتوان گفت
بیداد توان دید و ستمگر نتوان گفت
محو خودست لیک نه چون من درین چه بحث؟ از غالب دهلوی غزل 106
1. محو خودست لیک نه چون من درین چه بحث؟
او چون خودی نداشته دشمن درین چه بحث؟