گستاخ گشته ایم غرور جمال از غالب دهلوی غزل 297
1. گستاخ گشته ایم غرور جمال کو؟
پیچیده ایم سر ز وفا گوشمال کو؟
...
گویی به من کسی که ز دشمن رسیده از غالب دهلوی غزل 298
1. گویی به من کسی که ز دشمن رسیده کو؟
آن پیر زال سست پی قد خمیده کو؟
...
حق که حقست سمیع ست فلانی از غالب دهلوی غزل 299
1. حق که حقست سمیع ست فلانی بشنو
بشنو گر تو خداوند جهانی بشنو
...
هله من عاشق ذاتم تنه ناها از غالب دهلوی غزل 300
1. هله من عاشق ذاتم تنه ناها یا هو
ناظر حسنه صفاتم تنه ناها یا هو
...
شاها به بزم جشن چو شاهان از غالب دهلوی غزل 301
1. شاها به بزم جشن چو شاهان شراب خواه
زر بی حساب بخش و قدح بی حساب خواه
...
بتی دارم از اهل دل رم گرفته از غالب دهلوی غزل 302
1. بتی دارم از اهل دل رم گرفته
به شوخی دل از خویشتن هم گرفته
...
مر ز فنا فراغ را مژده برگ از غالب دهلوی غزل 303
1. مر ز فنا فراغ را مژده برگ و ساز ده
سایه به مهر واگذار قطره به بحر باز ده
...
گاهی به چشم دشمن و گاهی در از غالب دهلوی غزل 304
1. گاهی به چشم دشمن و گاهی در آینه
بر کار عیب جویی خویشم هر آینه
...
بر دست و پای بند گرانی نهاده از غالب دهلوی غزل 305
1. بر دست و پای بند گرانی نهاده ای
نازم به بندگی که نشانی نهاده ای
...
چون زبان‌ها لال و جان‌ها از غالب دهلوی غزل 306
1. چون زبان‌ها لال و جان‌ها پر ز غوغا کرده‌ای
بایدت از خویش پرسید آنچه با ما کرده‌ای
...
می رود خنده به سامان بهاران از غالب دهلوی غزل 307
1. می رود خنده به سامان بهاران زده ای
خون گل ریخته و می به گلستان زده ای
...
کیستم دست به مشاطگی جان از غالب دهلوی غزل 308
1. کیستم دست به مشاطگی جان زده ای
گوهرآمای نفس از دل دندان زده ای
...