غزلیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 تن بر کرانه ضایع دل در میانه غافل چون غرقه ای که ماند رختش به سوی ساحل

2 داغم به شعله زایی انداز برق خاطف سعیم به نارسایی پرواز مرغ بسمل

3 ذوق شهادتم را دست قضا به حنا سیر سعادتم را پای ستاره در گل

4 اندیشه را سراسر حشری ست در برابر نظاره را دمادم برقی ست در مقابل

1 گفتم ز شادی نبودم گنجیدن آسان در بغل تنگم کشید از سادگی در وصل جانان در بغل

2 نازم خطر ورزیدنش وان هرزه دل لرزیدنش چینی به بازی بر جبین دستی به دستان در بغل

3 آه از تنک پیراهنی کافزون شدش تردامنی تا خوی برون داد از حیا گردید عریان در بغل

4 دانش به می درباخته خود را ز من نشناخته رخ در کنارم ساخته از شرم پنهان در بغل

1 داریم در هوای تو مستی به بوی گل ما راست باده ای که تو نوشی به روی گل

2 اندازه سنج رشکم و ترسم ز انتقام پوشم ز شمع چشم و نبینم به سوی گل

3 بر گوشه بساط غریبست و آشناست گلبن دیار گل بود و شاخ کوی گل

4 اندیشه را به نیم ادا می توان فریفت خون کن دلی که از تو کند آرزوی گل

1 نه مرا دولت دنیا نه مرا اجر جمیل نه چو نمرود توانا نه شکیبا چو خلیل

2 با رقیبان کف ساقی به می ناب کریم با غریبان لب جیحون به دمی آب بخیل

3 بنه و بار به شبگیر درافگنده به راه آن که دانست سراسیمگی صبح رحیل

4 هان و هان ای گهرین پاره سیمین ساعد کز دم تیغ بلیسی به زبان خون قتیل

1 هم به عالم ز اهل عالم بر کنار افتاده‌ام چون امام سبحه بیرون از شمار افتاده‌ام

2 ریزم از وصف رخت گل را شرر در پیرهن آتش رشکم به جان نوبهار افتاده‌ام

3 می‌فشانم بال و در بند رهایی نیستم طایر شوقم به دام انتظار افتاده‌ام

4 کار و بار موج با بحر است خودداری مجوی در شکست خویشتن بی‌اختیار افتاده‌ام

1 بود بدگو ساده با خود هم‌زبانش کرده‌ام از وفا آزردنت خاطرنشانش کرده‌ام

2 بر امید آن که اختر در گذر باشد مگر هرزه می‌گویم که بر خود مهربانش کرده‌ام

3 گوشه چشمش به بزم دلربایان با من است وقت من خوش باد کز خود بدگمانش کرده‌ام

4 جان به تاراج نگاهی دادن از عجزم شمرد آن که منع ربط دامن با میانش کرده‌ام

1 دیدم آن هنگامه، بیجا خوف محشر داشتم خود همان شورست کاندر زیست در سر داشتم

2 طول روز محشر و تاب مهر ذوقی بود و بس جلوه برقی در ابر دامن تر داشتم

3 تا چه سنجم دوزخ و کوثر که من نیز این چنین آتشی در سینه و آبی به ساغر داشتم

4 دوش بر من عرض کردند آنچه در کونین بود زان همه کالای رنگارنگ دل برداشتم

1 یاد باد آن روزگاران کاعتباری داشتم آه آتشناک و چشم اشکباری داشتم

2 آفتاب روز رستاخیز یادم می دهد کاندران عالم نظر بر تابساری داشتم

3 تا کدامین جلوه زان کافر ادا می خواستم؟ کز هجوم شوق در وصل انتظاری داشتم

4 ترکتاز صرصر شوق توام از جا ربود ور نه با خود پاس ناموس غباری داشتم

1 نوگرفتار تو و دیرینه آزاد خودم وه چه خوش بودی که بودی ذوق بهباد خودم

2 معنی بیگانه خویشم، تکلف بر طرف چون مه نو مصرع تاریخ ایجاد خودم

3 جوهر اندیشه دلخون گشتنی در کار داشت غازه رخساره حسن خداداد خودم

4 از بهار رفته درس رنگ و بو دارم هنوز در غمت خاطر فریب جان ناشاد خودم

1 این چه شورست که از شوق تو در سر دارم؟ دل پروانه و تمکین سمندر دارم

2 آهم از پرده دل بی تو شرر می بیزد شیشه لبریز می و سینه پر آذر دارم

3 ای متاع دو جهان رنگ به عرض آورده هان صلایی که ازین جمله دلی بردارم

4 من و پشتی که به خورشید قیامت گرم ست تکیه بر داوری عرصه محشر دارم