غزلیات در دیوان اشعار غالب دهلوی

1 هنگام بوسه بر لب جانان خورم دریغ در تشنگی به چشمه حیوان خورم دریغ

2 آن ساده روستایی شهر محبتم کز پیچ و خم به زلف پریشان خورم دریغ

3 در رشکم از صلا و ملالم ز دورباش بر خوان وصل و نعمت الوان خورم دریغ

4 خواهم ز بهر لذت آزار زندگی بر دل بلا فشانم و بر جان خورم دریغ

1 ای کرده غرقم بی خبر شو زین نشان‌ها یک طرف رختم به ساحل یک طرف شستم به دریا یک طرف

2 از عشق و حسن ما و تو با همدگر در گفتگو خسرو به مجنون یک طرف شیرین به لیلا یک طرف

3 تا دل به دنیا داده ام در کشمکش افتاده ام اندوه فرصت یک طرف ذوق تماشا یک طرف

4 ای بسته در بزم اثر بر غارت هوشم کمر مطرب به الحان یک طرف ساقی به صهبا یک طرف

1 گل و شمعم به مزار شهدا گشت تلف نشدی راضی و عمرم به دعا گشت تلف

2 سعی در مرگ رقیبان گرانجان کردی می شناسم که چه از ناز و ادا گشت تلف

3 با غمت مرگ پدر سنجم و گویم هیهات ناله ای چند که در کار قضا گشت تلف

4 آمدی دیر به پرسش چه نثارت آرم من و عمری که به اندوه وفا گشت تلف

1 شدم سپاسگزار خود از شکایت شوق زهی ز من به دل بی غمش سرایت شوق

2 به بزم باده گریبان گشودنش نگرید خوشا بهانه مستی خوشا رعایت شوق

3 هر آن غزل که مرا خود به خاطرست هنوز به بانگ چنگ ادا می کند ز غایت شوق

4 دخان ز آتش یاقوت گر دمد عجبست عجب ترست ازین بر لبش حکایت شوق

1 به گونه می نپذیرد ز همدگر تفریق تجلی تو به دل همچو می به جام عقیق

2 به راه شوق بر آن آب خون همی گریم که قطره قطره چو ابرم چکیده از ابریق

3 به جز دمی نکند خسته ام چو سنگ در آب هجوم ریزش غمهای سخت و قلب رقیق

4 به هیچ پایه نگشت اضطرار ما زایل بود ستاره عاشق در اوج دست غریق

1 بحر اگر موج زنست از خس و خاشاک چه باک؟ با تو زاندیشه چه اندیشه و از باک چه باک؟

2 فیض سرگرمی دور قدح می دریاب برگریزست به دیماه اگر تاک چه باک؟

3 وحشتی نیست اگر خانه چراغی دارد با دل از تیرگی زاویه خاک چه باک؟

4 حاش لله که درین معرکه رسوا گردی با چنین خستگیم از جگر چاک چه باک؟

1 مرد آن که در هجوم تمنا شود هلاک از رشک تشنه ای که به دریا شود هلاک

2 گردم هلاک فره فرجام رهروی کاندر تلاش منزل عنقا شود هلاک

3 نازم به کشته ای که چو یابد دوباره عمر در عذر التفات مسیحا شود هلاک

4 دارم به کنج غمکده رشک کسی که او در جلوه گاه دوست به غوغا شود هلاک

1 سبکروحم بود بار من اندک چرا نشماری آزار من اندک

2 تنم فرسوده در بند تو بسیار دلت بخشوده بر کار من اندک

3 از این پرسش که بسیارست از تو شد اندوه دل زار من اندک

4 همانا زان حکایتها که دارم شنیدستی ز غمخوار من اندک

1 ای ترا و مرا درین نیرنگ دهن و چشم و دست و دل همه تنگ

2 هم تو خود در کمین خویشتنی ای به رخ ماه و ای به خوی پلنگ

3 هان مغنی که در هوای شراب می سرایی غزل به ناله چنگ

4 زخمه می ریز هم بدین انداز نغمه می سنج هم بدین آهنگ

1 راهی ست که در دل فتد ار خون رود از دل ناید به زبان شکوه و بیرون رود از دل

2 آتش به دمی آب تسلی شود و من خون گردم ازان تف که به جیحون رود از دل

3 خواهم که غم از کلبه من گرد برآرد تا خواهش پیمودن هامون رود از دل

4 سیل آمد و جوشی زد و در بحر فرو شد نیرنگ نگاهش چه به افسون رود از دل؟